Johannes op de fiets

Nadat ik gisteren noodgedwongen gestopt was in Tèbar, vanwege het vreselijke onweer dat maar bleef duren en ook de regen onophoudelijk uit de hemel bleef gutsen, dacht ik op een gegeven moment: als hier geen verandering inkomt dan zie ik het dadelijk ook niet meer zitten. Zeker toen het weerbericht ook al niet al te best was, en aangaf de komende dagen slecht te zullen blijven.  Vanmorgen zat alles dicht en was het uitzicht minimaal, alles was grijs, de vele windmolens vlak voor het hotel waren niet te zien. Maar het was droog en hier blijven had ook geen zin zodat ik om precies 8 uur goed gekleed, alles wat B-fit zijn outfit inhield behalve de beenstukken, vertrokken.

In het begin al enkele stevige klimmetjes in een overwegend landbouwgebied afgewisseld door hele gebieden met zeer grove steenslag en rotsen wat natuurgebied was. Hele lange wegen waren het waarover ik daar fietste. Langzaam ging de omgeving over in driuvenstruiken en olijvenbomen waarvan ik mij in alle ernst afvroeg: hoe krijgen ze die ooit van z`n leven geplukt, zeker omdat ik ook geen verkeer en mensen zag of tegenkwam. Zo uitgestrekt, er is bijna geen voorstelling van te maken.

Spanje, zo heb ik vandaag weer ervaren, is het land van uitersten Zo ben ik 43 km langs een betonnen kanaal, van 15 meter breed, opgefietst. Over een betonnen schouwpad van 4 meter breed allemaal, even strak afgewerkt met om de km een brug voor de aangrenzende landerijen. En frapant, ik heb helemaal niemand gezien, alleen op afstand af en toe een autosnelweg. Overigens heb ik vandaag ondanks ik 148 km gefietst heb geen enkele fiets gezien. Ook geen Spanjaard of b v. kinderen die ik zo wie zo al weinig gezien heb. De laatste 40 km gingen over een vroegere spoorlijn welke opgebroken is en deels verhard met slechte asfalt. Regelmatig moest men dan door een pikdonkere tunnel, die allemaal zeer slecht verlicht bleken.

Schaapskudde`s heb ik vandaag wel een 15 tal gezien variërend van 75 tot 400 stuks inclusief honden en herders. Twee keer ben ik gestopt voor koffie en 2 keer heb ik zo`n dorpswinkeltje bezocht voor een pak melk wat lekkers en fruit te kopen.

Morgen wacht weer een bijzondere dag. De route loopt dan naar het natuurpark van Cazorla Y Segura met daarin enkele beklimmingen nl de Puerto del Barrancazo de Puerto del Arenal. Deze zitten gelijk in de eerste 70 km. Als ik die een beetje goed overkom, moet het vervolgstuk ook te doen zijn.

Vandaag was het de eerste dag dat ik niet heb hoeven te lopen. Dat gaat mij ongetwijfeld morgen niet lukken alhoewel het wel de uitdaging is.

Ik ben gestopt in de hele mooie oude stad Alcaraz en heb een mooi sfeervol Hostal gevonden midden in het centrum, de naam is Alfonso VIII. Kosten €20,=. Voorlopig ga ik er van uit dat de weervoorspellers er morgen langs zitten en dat het droog blijft zoals vandaag.

Dagafstand : 148,43 km
Triptijd : 8.10.24
Gem. snelheid :18.16 km/uur
Max. snelheid : 52.52 km/uur
Daghoogte : 773 meter

Vanmorgen vroeg vertrokken in Arcas met het plan vandaag de nodige km te maken, maar onweer met de nodige regen noopte mij al om half vier in Tèbar te stoppen. Een alternatief was er niet want het blijft maar donderen en regenen. En aangezien de lucht helemaal dicht getrokken is komt er later op de avond ook geen nieuwe kans. Bovendien is de eerst volgende mogelijkheid om te overnachten pas over 43 km en niet meer te fietsen vandaag.

Vandaag heb ik wederom ervaren dat dit land alles in zich herbergt. Het eerste gedeelte ging door een uitgestrekt landbouw gebied met hoofdzaak het verbouwen van granen. Je kreeg het gevoel of je door midden Frankrijk reed. Het tweede gedeelte was allemaal woeste grond waarop nauwelijks iets van waarde groeide.  Het gedeelte waarin ik mij nu bevindt is weer hoofdzakelijk akkerbouw, en er verschijnen af en toe weer wijngaarden.
Opvallend aan de wegenstuctuur is dat deze kilometers kaarsrecht zijn en golvend zover als je kijken kunt. En er is werkelijk geen verkeer. Het kan makkelijk voorkomen dat je een half uur geen auto ziet, zeker in de gebieden welke alleen uit gesteente bestaat en waar dus ook niemand woont.

Fietsers het ik vandaag 3 gezien, namelijk 1 Spanjaard met een oude mountainbike en een Nederlands stel uit Utrecht die van Malaga naar huis fietsen. Ook zij gaven aan dat het onbegrijpelijk was geen campings tegen te komen, en als je er een tegen kwam was hij verpauperd of nog niet open. In totaal heb ik er nu 4 gezien waarvan 1 open.

Wij hebben de mond vol van ontvolking van het platte land van Frankrijk. Nou ik heb de overtuiging dat het hier in Spanje nog erger is. Zeker het gedeelte dat ik inmiddels heb doorkruist. Huizen, hotels zelfs hele dorpen staan leeg te verpauperen.

Het zal mij benieuwen of ik Cordoba tijdig ga halen om Dre en Nelly daar te treffen zoals afgesproken. Zij hebben immers nog routeboekjes bij zich voor de laatste helft van de tocht, ik zal dan 100 km p/dag moeten fietsen om hen te treffen. Tegenslagen mogen er dan geen meer zijn onduidelijk is nog wat voor hindernissen te nemen zijn in de Sierra Nevada.
Ik ga er in ieder geval voor zorgen dat ik morgenvroeg weer fris op de fiets stap.

Dagafstand 85,32 km
Gem. snelheid 16,84 p/uur
Max. snelheid 46,63
Daghoogte 865 meter.

Vannacht goed geslapen, vroeg wakker en dus al vroeg de luiken van de slaapkamer open gemaakt. En dan komt de kick, n.l. een heldere lucht, met de zon in aantocht achter de bergen. Vreed ben ik gaan douchen (een langdurige harde straal op mijn gekwetste schouder), fiets opgezadeld met al mijn tassen en attributen en stond al voor 7.30 uur startklaar. Helaas mijn gewaardeerde Hostelbaas was nog niet boven Jan zodat ik gedwongen moest wachten. Maar al vlug kwam er leven in de brouwerij en werd mijn Spaans ontbijt, wat werkelijk niets voorstelt, met liefde geserveerd. Om toch enigsinds de nodige brandstof binnen te krijgen heb ik maar om warme melk gevraagd en heb daar mijn laatste, van huis uit meegenomen, muesli in bijgevoegd en smakelijk opgegeten. Half negen was ik weg.

En meteen al was het flink klimmen, wat ongetwijfeld niet gezond is. Je kan beter maar eerst een stuk warm draaien… Ondanks dat de zon zich liet zien bleef de temperatuur tussen de 3 en 5 graden schommelen, wat zou duren tot rond de middag. Toen kwam ik ook zo zachtjes aan naar beneden. Ik was na de beklimmingen van de Frias de Albarracin en de Puerto de El Cubillo maar nauwelijks onder1400 meter geweest. Dat was ook te zien want de sneeuw lag nog overal. Gelukkig was de weg wel schoon. Een bijzonder detail was dat tussen deze 2 beklimmingen de bekende grote rivier de Taag is ontsprongen. De uiteindelijke afdaling van de laatste grote beklimming was over een zeer slecht wegdek over een afstand van 9 km. Men was hier bezig om deze pas te rescontreren en tevens breder te maken. Het was de hele afdaling grind of keien en de absolute topsnelheid die ik daar gehaald heb is 20 km per uur geweest. Opvallend was wederom het weinige verkeer dat er was op de route. Men zegt wel eens dat je overvallen zou kunnen worden, maar  mensen die op zo’n idee zouden komen zijn hier volgens mij niet. Er is ook totaal geen enkele vorm van bebouwing of bosbouw, noem maar op, dus niemand heeft er iets te zoeken. Alleen zo`n Hollander die daar zijn eigen uit wenst te sloven.

Op het moment dat de temperatuur ook stijgende was naar pakweg 25 graden ben ik vandaag 2 Nederlanders tegengekomen: Ed en Maria uit Apeldoorn, wat overkomt alsof je plotseling familie ziet. Er wordt dan in de remmen geknepen en even gezellig gebabbeld en eventuele actuele informatie uitgewisseld. Zij waren gestart in Malaga en fietsten via Cordoba, Girona en dan de groene weg naar huis. Zij denken thuis te komen op het moment dat ze voor de eerste keer opa en oma zullen gaan worden.

Op dit moment ben ik weer in de bewoonde wereld, zo voel ik het. En ik moet zeggen dat geeft je toch weer een ander gevoel. Het onzekere, ofwel een niet te beschrijven spanning, wordt hiermee getackeld. Het hooggebergte is ook voor zeker 2 dagen verleden tijd. Datis ook kicken. Het is wel nergens vlak, maar de kans dat je de klimmen kunt behappen zonder te lopen wordt groter. Dat was immers de laatste dagen wel anders.

Morgen wordt het wel een dag van weinig dorpen en steden. 145 Km van licht dalen en klimmen zonder mensen en dorpen te zien. Of het overwegend cultuurgronden, landbouwgronden of anderszins zal ik moeten afwachten. Ik heb er weer zin in en morgen zien we weer verder………..

Totaalafstand : 109,87 km
Gemidd. Snelheid 16,19 km/uur
Max. snelheid 60,38 km/uur
Daghoogte 1889 meter (record)

Gezeten aan een oude eiken stamtafel, langs een echte warme houtkachel, met links van mij een fles RIOJA, merk: Eel Coto uit 2006 , is het best aangenaam toeven. Temeer omdat de entourage rust uitstraalde met een enigszins sluimerend klassiek muziekje op de achtergrond.

En deze lange allesbelovende woorden tik ik in een Hostal in Calomarde, een dorpje vlak voor de berg Frias de Albarracin. Deze berg is bekend omdat de Taag daar zijn oorsprong heeft (de grootste rivier van Spanje). Deze puist zal morgenvroeg beklommen moeten worden. De berichten zijn aanmerkelijk beter als vandaag waar het kwik niet boven de 4 graden is geweest, zodat het erg koud te noemen is.

Ik ben vanmorgen om 9 uur vertrokken uit Teruel. Het eerste stuk was saai omdat deze ging over en langs een groot industriegebied, vals plat omhoog, totdat ik op een hoogvlakte kwam op ongeveer 1100 meter. Een kaarsrechte lange weg van 30 km lengte, die langzaam opliep naar 1400 meter, vals plat dus. Ik kon de snelheid met moeite houden aan de 14 km per uur omdat ik wind op kop had.
Hierna kwam ik in een gorge waar de wind aanmerkelijk minder was, zelfs af en toe in de rug.
Na 45 km maakte ik om onverklaarbare reden een stuurfoutje wat mij in de berm deed belanden. Twee tassen eraf, bidons uit de houders en zelfs met mijn rechterschouder tegen een uitstekende rots. Maar al gauw bleek dat ik er verder geen letsel aan over gehouden had. Ook nu na enkele uren blijkt alles gelukkig ok.

Ik was er toch een beetje van geschrokken, want prompt reed ik de verkeerde weg in en kwam daar na 4 km pas achter, zodat ik om moest draaien en de plaats des onheils van de andere kant kon bekijken.
Hierna kwam er weer wat meer begroeiing tussen en op de rotsen, wat geweldige mooie vergezichten opleverde. Ik ben om half 4 gestopt voor koffie en bij bestudering van de kaart kwam ik tot de ontdekking dat de eerst volgende mogelijkheid om te stoppen pas na 60 km zou zijn. Mede omdat ik de sneeuwschuivers onder begeleiding met de sneeuw nog op de schuif, en de temperatuur in het Hostel zo aangenaam was heb ik besloten om te blijven en een Menu de Dia te bestellen.Bovendien gaf de gastheer te kennen dat het weer flink klimmen was onder een lage temperatuur.

Voorlopig ga ik er van uit dat het weer morgen beter wordt. Dus is het plan om morgen vroeg te vertrekken, gedoseerd de beklimming te doen en achtereenvolgens behoorlijk kilometers te gaan maken, zodat ik zo iets van het verloren terrein terug kan halen. Uiteindelijk zijn er nog mensen die ik graag wil treffen voordat ik in Sevilla zal zijn.

De fles is inmiddels nog maar voor een kwart gevuld en ik wil nog even de wind op. Morgen zien we weer verder………………………………………

Dagafstand : 63,94 km
Gemiddelde snelheid : 14,81 km/uur
Max. snelheid : 60.38
Daghoogte : 678 meter

Vannacht heb ik mij voorgenomen om indien het droog zou zijn om toch te vertrekken met extra kleding, 2 paar sokken, thermo ondergoed en nog een paar sokken aan mijn handen gestoken moet het lukken …….. dacht ik!
Met -3 ( lees: onder nul, met een gevoelstemperatuur van pakweg – 15, door die straffe bergwind), ben ik gepakt en gezakt toch maar vertrokken. Na honderd meter was mij al duidelijk dat het een onmogelijke zaak bleek en ben weer omgedraaid om terug te gaan naar mijn Hostel. Wat ik onderschat had, was de gladheid. Er wordt hier voor die enkele auto niet gestrooid en door bevriezing van de sporadische spoorvorming bleek het onmogelijk om te lopen, laat staan te fietsen.
Mijn theorie was dat als ik het te koud zou krijgen of het te stijl zou worden om te fietsen, ik verder zou gaan lopen. De volgende plaats, 18 km verder, moest immers te doen zijn…

Terug in mijn Hostel heb ik mij laten overtuigen dat ik minstens nog 2 uur zou moeten wachten voordat de dooi op de weg in zou zetten en dat de gladheid zou verdwijnen. De geplande route van vandaag gaat over 2 beklimmingen, de Monteagudo del Castillo en Puerto de Cabigordo. De volgende grote plaats is Teruel, wat 47 km verderop ligt. Belangrijker nog 300 meter lager! Ik verwacht de weersituatie dus mogelijk ook aangenamer.

De streek van het woeste bergland van de Maestrazgo, waarin ik mij nu bevind, kent voor Spaanse begrippen een snel tempo van ontvolking en men noemt de hoofdoorzaak dat men verstoken is van een rechtstreekse verbinding met Madrid. De inwoners lijden aan een minderwaardigheidscomplex, waardoor men een actie is gestart onder de naam “Teruel Existe” (Teruel bestaat).

Inmiddels is het half 11 en moet mijn lap-top aan het infuus. Ik verwacht over pakweg een half uur nog een poging te doen om te vertrekken. Wordt vervolgd ……………

De tweede (gelukte) poging !

Het was ruim 12 uur toen ik onder de plaatselijke belangstelling was vertrokken. Heel voorzichtig en als een eskimo verkleedt. Voorzichtig, omdat ik een constante druk onder de pedalen moest houden en mijn stuur zo weinig mogelijk mocht laten slingeren. Dit vooral in het begin: een steile beklimming. Ik moest op de fiets blijven zitten dan was ik het stabielst en bovendien werd ik gadegeslagen door de bezoekers van het Hostal. Regelmatig ben ik van de fiets gemoeten omdat er ijsvorming was of sneeuwduinen, die overigenswel met een sneeuwschuiver bewerkt waren maar daar wordt de weg natuurlijk niet brandschoon van. De gemiddelde voortschrijding in tijd viel mij niet tegen en voor wat betreft de kou viel ook wel te doen, wat natuurlijk kwam door het vele lopen. Maar ondanks 3 paar sokken aan had ik wel last van koude voeten.

Een heel enkele keer kwam ik een auto tegen of reed er een achterop. Deze gingen allemaal in de berm staan. En diegenen die mij voorbij moesten deden dat pas, nadat wij beiden wisten wat er zou gaan gebeuren. Nergens in Europa, zo is na vandaag mijn overtuiging, is men zo fietsvriendelijk. Een politieauto heb ik wel 5 keer gezien volgens mij om controleren of de missie wel goed afliep. De beide op stapel staande cols heb ik dan ook verder zonder kleerscheuren weten te volbrengen met een temperatuur van rond en onder het vriespunt en met een enorme harde wind. Op de hoogvlakte kon ik hem af en toe nauwelijks op de weg houden. Na verloop van tijd verdween ook de sneeuw. Zeker toen ik 1300 meter lager (geen 300) finishte. Een ervaring die ik geen tweede keer hoop mee te maken. Over afzien gesproken..!

Ik zit nu in de prachtige stad Teruel in een hotel op stand. €60,-, En dat is meer als dat ik de laatste 2 dagen in totaal kwijt was op mijn vorige locatie. Alles marmer (vandaag bijna niet gezien want dat zat onder de sneeuw) T.V., bubbelbad, fiets op de kamer en een goeie gratis WiFi verbinding. Tenslotte ook waardig om te vermelden: om 4 uur gestopt. Met een geweldige voldoening en trots voel ik mij nu weer een gelukkig mens.

Tripafstand : 48,13 km
Gemiddelde snelheid :15.47 km/uur
Maximale snelheid :69,21 km/uur
Daghoogte 768 meter

Het is inmiddels 11 uur en zit nog steeds vast in mijn Hostal waar ik afgelopen nacht gebivakkeerd heb. Op deze hoogte van 1530 meter zit alles gehuld in de wolken en regende het onophoudelijk en zoals het er nu naar uitziet wordt het fietsen voorlopig niets. Het is de absolute tegenstelling van afgelopen week want het is er ook erg koud bij. Op zich wel jammer, omdat het naar omstandigheden wel naar behoren ging. Tot nu toe heb ik geweldig genoten van het Spaanse landschap en de natuur. Ik wil het nu al het land noemen van de tegenstellingen, olijven, druiven, varkens, bossen, woeste uitgestrekte natuur, vele windmolens op de bergen, en vooral vriendelijke behulpzame mensen. Zeker in deze streek waar geen toeristen komen.

Het eten ervaar ik ook als een speciale ervaring, konijn is hier het meest gegeten vlees, groente kent men niet zo ervaar ik het en overal wordt rode wijn bij geschonken uit merkloze korte, dikke, groene 2 liter flessen. De sterke koffie smaakt goed… als je er suiker bij doet. Overigens de meeste Spanjaarden doen er een scheut rum bij. Dat zie ik de bouwvakkers hier in het Hostal doen. Aan de stamtafel zitten 9 mannen etend te kwebbelen en tel ik 14 flessen(jes) op de tafel waarvan de meeste met water. Ik zie geen krant(en) geen muziek, dus alleen maar buurten, in iedere café is het mistig van de rook (volgens mij rookt hier vrijwel iedereen). Een rookverbod of rookmatiging zoals bij ons kent men hier niet. Het is hier zoals 25 jaar geleden bij ons wat dat betreft. Waar de vrouwen uit het stadje zich ophouden is voor mij een raadsel, alleen de hostes des huizes, van 1.60 loopt hier rond. Buiten is niemand te bekennen en heel af en toe komt er een auto langs richting Teruel.

Internet is hier ook niet en zal mijn verslag op een later tijdstip moeten versturen. Hopelijk van avond, wanneer het weer opklaart kan ik verder afzakken naar de meer bewoonde wereld. Dan moet het wel droog worden anders wordt het een gedwongen dag rust !!
Ik heb zojuist buiten gekeken en het is gaan sneeuwen, vandaar de kou. Het is nu taak om vooral rustig te blijven en verstandig met de situatie om te gaan.
Voorlopig ga ik mijn computer uit zetten en mogelijk een stuk lopen.

Een bijzondere ontmoeting.

Toen ik vanmiddag met 2 oude mannen in Allepuz aan tafel aan een voortreffelijk “Menu de Dia” zat, raakte ik met gebarentaal en pen met papier in gesprek met een erg gefrustreerde invalide man van 70 jaar. Vanaf de eerste seconde was mij duidelijk dat hij over, zoals later bleek, zijn invaliditeit wilde vertellen. Beetje bij beetje werd mij duidelijk dat hij onder het regiem van Franco gevochten had en dat was ook te zien hij miste een oog en enkele vingers, hij legde uit dat hij deze tijdens hevige vuurgevechten verloren had. Achtereenvolgens nodigde hij mij uit om mee naar buiten te gaan om iets speciaals te gaan bekijken. Nadat wij door de regen een stuk de berg opgewandeld hadden begon hij mij enigszins geëmotioneerd allerlei menselijke botten aan te wijzen welke, die schoongespoeld van de regen op het pad lagen, van mensen waren die in 1957 gesneuveld waren in de burgeroorlog. Toen ik er eentje op wilde rapen om deze beter te bekijken riep hij vol afkeuring dat ik er af moest blijven ( ik denk uit respect voor de gesneuvelde al dat dit mij niet helemaal duidelijk werd ).Volgens zijn verhaal zijn er toentertijd tijdens die onderdrukking 1.000.000 mensen omgekomen. De essentie van zijn verhaal was dat men tegenwoordig niet besefte hoe goed het iedereen wel heeft. Dat maakte op mij een grote indruk temeer omdat wij ondanks onze taalbarrière hierover konden communiceren.

Dit was een verslagje tussendoor over een bijzondere ontmoeting.

Vanmorgen om half 10 vertrokken nadat ik een voortreffelijk ontbijt had verorberd samen met de Achterhoekers in mijn hotel in Morella. En deze getankte brandstof zou ik in de loop van de dag meer dan nodig hebben n.l.vandaag moest ik over het hoogste punt van de route “onbegrensd fietsen naar en door Andalusië “. Plezierig was dat het eerste half uur het licht naar beneden ging zodat de spieren opgewarmd konden worden. Maar hierna begon het dan ook echt. steeds omhoog en hoewel ik er op ingesteld was dat ik zou moeten lopen wist ik dat uit te stellen tot 2uur in de middag, veschillende keren ben ik bij de 1800 meter geweest onder andere Puerto de Cuarto Pelado, de Puerto de villarroya en de Puerto de Sollavientos en daarbij tussendoor zakkende naar 1400 meter.

De dag begon met zon, maar veranderde in licht bewolkt en juist toen ik bijna bij het stadje Allepuz was brak er een hevig onweer los (zoals het tekeer kan gaan tussen de bergen).Even heb ik zelfs moeten schuilen omdat je geen hand voor ogen zag.

Wat mij vandaag opgevallen is: er zijn geen fietsers in de bergen en nagenoeg ook geen auto`s. De meeste auto`s die je ziet toeteren of begroeten zwaaiend. Op de 500 km die ik nu afgelegd heb heb ik 8 wielrenners (racefietsen) gezien en een Nederlands duo, Hans en Bert uit de achterhoek, triatlon-atleten die minimale bepakking bij zich hadden. Hiermee heb ik rond de middag nog een uurtje opgefietst.

Om een uur of 3 heb ik in Fortanete Menu de Dia genomen ( 4 gangen menu)voor 11 euro inclusief wijn koffie en noem maar op.

Het uitzicht was vandaag weer heel bijzonder. Voor degene die het nog niet wisten: ik heb vandaag geconstateerd dat het witte marmer uit Spanje komt: honderden hectaren met daarop minimale begroeiing. Ook heb ik geconstateerd dat de rood-witte palen langs de weg van twee en een halve meter om de 50 meter staan. Tientallen keren heb ik dat gecontroleerd.

Mijn hotel ligt langs de route en als ik uit het raam kijk zie ik de weg weer stijgen richting waar ik morgen moet.

Tripafstand : 92,25 km
Triptijd ; 7,17 uur
Gemiddelde snelheid :12,65 p/uur
Max. snelheid : 67,25 p/uur
Daghoogte : 1878 meter

De eerste kleine tegenslag was de start van vanmorgen: het ontbijt in het hotel was pas om kwart over negen en bovendien kon ik ook niet eerder bij mijn fiets zodat ik uiteindelijk pas om 10 uur ben vertrokken.
De hele dag was het bewolkt, met af en toe een spatje regen. Niettemin was dat wel aangenaam omdat hiermee de temperatuur tot maximaal 25 graden opliep.

Het was vandaag weer enorm genieten van het prachtige landschap waarin de olijfbomen in de meerderheid waren afgewisseld met druivenstruiken. Opvallend was ook de vele varkensstallen die ik tegen kwam.

Eveneens viel mij weer op dat er zeer weinig verkeer te bespeuren was en het geen uitzondering was dat het wel eens een kwartier of langer duurde voordat er een auto gesignaleerd werd. Fietsers heb ik maar een gezien. Overigens op een racefiets. De eerste fietsers met bepakking heb ik vanavond bij het hotel aan zien komen. Dat waren 2 zwagers: Bert en Hans uit de achterhoek, die eveneens vanuit Girona zijn vertrokken en over ruim 2 weken weer huiswaarts vliegen vanaf Malaga. Ook zij waren ervaren fietsers met de nodige ervaring en waren van mening dat de routes naar Barcelona en Rome qua zwaarte niet in de schaduw staan van deze beproeving, wat mij toch de noodzakelijke voldoening geeft; ik begon een beetje aan mijzelf te twijfelen of het de leeftijd of mogelijk een gebrekkige conditie was wat mij betreft.  Ik heb vandaag wel 5 km moeten lopen omdat ik geen andere oplossing kon bedenken. De aanloop naar de Port de Mirò was daar debet aan: constant 12 a 13 % was het stijgings percentage. De uit zichten waren als troost geweldig: boven de 1100 mtr. zijn er n.l. geen cultuurgronden en alles puur natuur. Wel heb ik op die grote vlaktes van die prachtige zwarte stieren gezien die volgens mij ingezet worden voor de stierenvechterij. Mogelijk kan ik in de directe toekomst hier meer duidelijkheid over verschaffen.

Uiteindelijk ben ik om 6 uur gestopt in Morella een prachtige oude stad waarin ik in het oeroude centrum een hotel heb geboekt ondanks dat men bij het vvv kantoor vertelde dat alles vol zou zijn. Hier heb ik vanavond met Hans en Bert gegeten.

Morgen verwacht ik de koninginnenrit met het hoogste punt van de route “onbegrensd fietsen naar en door Andalusië”, de Puerto de Cuarto Pelado van 1657 mtr. nadat men eerst is afgedaald naar 280 mtr. Dus dat belooft nog wat.

Hier nog enkele gegevens en zo meteen naar bed.

Tripafstand : 76,42 km
Gemiddelde snelheid : 14,64 p/uur
Daghoogte : 1332 meter

Na de eerste nacht in mijn tent geslapen te hebben moest ik er om vier uur uit om de was binnen te halen: het ging regenen. Ik ben vanmorgen vroeg opgestaan om onder een blauwe hemel te gaan douchen en een bakker te gaan zoeken in het dorp. Helaas er was geen enkele winkel te bekennen, laat staan een bakker. Melk met muesli maken kon ik ook vergeten en mijn water was op (slechte en ondoordachte voorraad). Ben toch maar aangefietst met de hoop vlug een supermarkt te vinden maar ook hierin kwam ik bedrogen uit, de eerste bar voor koffie met een eventueel broodje ( 2 kaakjes) doemden pas om 10 uur op zodat de bidon water welke ik van een Nederlandse buurman had meegekregen inmiddels ook leeg was dus toch maar mijn bidons gevuld bij de dorpskraan.

Om 1 uur ben ik gestopt en heb ik uitgebreid gedineerd voor 9,= Euro “Menu de Dia”, eveneens had ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om mijn verslag te zenden.

Het was vandaag qua fietsen weer een heftige dag, Ik heb meer aan Rene gedacht met zijn uitspraak van “de adelaar van De Rips “als aan onze koningin daar ben ik eerlijk in.

Ik moest vandaag naar beneden om de Ebro over te steken en daarna weer omhoog om tenslotte op 600 meter te stoppen bij hotel Miralles in Horta de Sarit Joan. De laatste 25 km waren heel bijzonder n.l.over een oude spoorlijn die toch nog 150 meter steeg. Ook voerde deze door 6 tunnels van ongeveer 500meter lengte gemiddeld. Deze waren weinig of niet verlicht zodat mijn automatische verlichting nuttig werk verrichte. Ik zie de hele dag druiven,olijven en sinaasappelbomen afgewisseld door af en toe bossen. De wegen zijn over het algemeen zeer goed en vrijwel geen verkeer.

Jos van Mierlo belde zojuist en zat in Bastonge en kende ook geen problemen. Morgenvroeg verder………………

Afstand vandaag : 100,5 km
Gemiddelde snelheid :16,1 km/uur
Maximale snelheid :63,81 km/uur
Daghoogte : 1247 meter

Gestart met een karig ontbijt zodat een eerste stop om een paar broodjes te eten al na een uur noodzakelijk was. Half negen vertrokken en behoorlijk moeten zoeken om de stad uit te komen maar uiteindelijk toch gelukt. Ook vandaag was het weer veel klimmen en ik moet zeggen dat gaat goed, alleen op het laatst heb ik enkele keren een stuk gelopen de kilometers gaan dan tellen, zeker als het stijgings persentage 10 a 12% wordt. Het lijkt of het allen maar omhoog gaat tenslotte zijn de afdalingen iedere keer van korte duur.

In tegenstelling met gisteren heb ik nu wel de tijd genomen om met de regelmaat een kop koffie te kopen met iets te eten wat voor mijn gestel (dus conditie) beter is. Eveneens heb ik ook enkele mooie stadjes bezocht en daarbij sprong de stad Montblanc er boven uit, ik heb daar dan ook enkele foto`s gemaakt m.n. de binnenstad was geweldig alleen al de voorgevel van de prachtige kerk was uitzonderlijke klasse.

De natuur was ook heel afwisselend van het ene nationale natuurpark in het andere, afgewisseld met landbouw gebieden. Vandaag heb ik de eerste grasmaaiers gezien voor het hooien van de overvloedige graslanden, Eveneens was men in de gebieden van de olijfbomen volop bezig om het onder de bomen machinaal onkruid en grasvrij te maken. Overigens ben ik vandaag ook door tientallen hectaren druivenstruiken gekomen welke nog maar net aan het uitlopen waren. Overigens allemaal maximaal ½ meter hoog welk ras is mij onbekend.

Ik ben nu gestopt op een camping in Vilanova de Prades op ongeveer 100 meter hoogte dus het zal vannacht wellicht fris zijn. De temperatuur vandaag schommelde rond de 33 gr. Wat niet bezwaarlijk was omdat ik steeds een straffe frisse tegenwind had sterker nog ik moest oppassen dat ik tijdens rukwinden niet de weg opwaaide. Ik heb vandaag ook de eerste Hollanders ontmoet n.l die staan langs mij op de camping.

Zojuist de was gedaan zo meteen nog een hapje eten en morgen weer opbreken en verder.

Vandaag afstand : 83,99 km
Gemiddelde snelheid : 12,65 km/uur
Maxium snelheid : 49,58 km/uur
Daghoogte : 1348 meter