Johannes op de fiets

Vandaag heb ik ze gemist, vandaag miste ik mijn maatje, vandaag was het de eerste keer dat ik echt behoefte had om al het moois, de geweldige ervaring te delen met ons Annie. Het was het moment waarvan ik verwachtte dat het zou komen,  ik wist alleen niet wanneer het zou gebeuren. Ik heb gejankt op de fiets en achtereen volgens de draad weer opgepakt, omdat het onderweg zijn op deze manier een vrijwillig overwogen besluit van mijzelf was om deze onderneming aan te gaan. En of het zo moest zijn reed ik een Nederlander achterop die eveneens de route via de la plata aan het fietsen was. Jan, een sportleraar uit Amersfoort waarmee ik heerlijk heb kunnen praten over van alles en nog wat. Bovendien zijn wij vanavond samen een biertje gaan drinken op een terras op de Plaza de Espana onder de klepperende ooievaars op het stadhuis, en een hapje gegeten in de mooie stad Merida, het Rome van Spanje.

Om 7 uur zat ik vanmorgen al op de fiets. In de refugio was er om 5 uur al volop bedrijvigheid van vertrekkende pelgrims, zodat van slapen ook niets meer terecht kwam. En het vroege vertrek was weer uitstekend bevallen. Rust en stilte overheerste alles in de eerste uren, het waren alleen de vogels die je opvallend luid hoorde, wat naar mijn mening te maken heeft met het voorjaar, want voor mijn gevoel zijn veel bedrijviger als in de zomer. Voor mij maar een verklaring, nl men is nog volop aan het scharrelen en nestelen zodat men als het echt heet wordt het ook wat rustiger aan kan gaan doen. Tussendoor hoorde je ook de blaffende honden, die bij iedere woning met 2 of meer vertegenwoordigd waren. Dat was werkelijk alles. Een heel enkele keer passeerde er een auto of kwam je er een tegen, meestal met een groetende bestuurder.

Bij het vertrek was het overwegend landbouw met hoofdzakelijk koren en gras, maar na 25 km ging het geleidelijk over op olijven met daartussen druivenstruiken. Ook passeerde ik weer enkele rotsachtige bergen voordat ik het einddoel Merida bereikte over een Romeinse brug van 792 meter lang over de rivier Rio Guadina. Na ruim 2000 jaar functioneert dit uit granietsteen opgetrokken bouwwerk nog altijd. Overigens Merida kent tal van Romeinse bouwwerken. Onder meer een stuwdam, de tempel van Diana, restanten van muren, een paardenrenbaan en een amfitheater. Het theater bood plaats aan maar liefst 15.000 toeschouwers. De paardenrenbaan kon zelfs 30.000 toeschouwers bevatten.

Uiteindelijk ben ik gestopt bij een refugio waar ik kan slapen voor 6 euro ( daar kun je geen tent voor opzetten) en morgen gaat de reis naar Miajadas en misschien zelfs verder door de grote provincie Exstremadura. Hier had ik ook een afspraak met een Spaanse van het toeristeinformatieburo, gemaakt op de fiets-, en wandelbeurs maar helaas zij heeft deze week vrij en het bleek onmogelijk om haar alsnog te bereiken, wordt vervolgd……..

Dagafstand 110,39
Gem. snelheid 18,34
Max snelheid 49,58
Daghoogte 607 meter

Gisterenavond niet zo geweldig getroffen met het eten, maar je kunt ook niet alles hebben en je moet nu eenmaal wel alles een keer mee gemaakt hebben. In het Pension waar ik (uiteraard tegen betaling) onderdak had gekregen, was geen mogelijkheid om te eten ivm zondag en het feest van Romeria de la divina Pastora, (Romeria is een feestelijke pelgrimage: devotie gekoppeld aan geneugtes des levens). Een bonte stoet trekt te voet op naar een heilige plaats buiten de bebouwde kom. Daar wordt o.a. gegeten, gedronken en gedanst. In de Romeria gaan versierde zigeunerhuifkarren mee. En natuurlijk had ik dit alles pas in de gaten toen de optocht weer huiswaarts keerde en heb ik mij moeten behelpen met wat tapas. Geen probleem zou je zeggen, er zal zeker wel ergens een tent zijn om iets te gebruiken, tenslotte kopen lukte ook niet, want ook alle winkels waren dicht om dezelfde reden. Nou, dat was een hels karwei want waar was een bar, welke was er open, waar moest je naar binnen en toen ik na veel zoek werk in een of andere bar binnenstapte moest ik ook nog even uitleggen dat ik graag wat wilde eten. Vervolgens probeert de andere partij met handen en voeten duidelijk te maken dat het een bar is en geen restaurant en tegelijkertijd dat er geen restaurant in het dorp open is. Dan zakt de moed je op een gegeven moment in de schoenen. Uiteindelijk is het opgelost met enkele tapas en had ik toch wat gegeten en geleerd voor een volgende keer.

Goed geslapen, een goei bed en volgens mij als enige in een groot gebouw waarin men kamers verhuurde. Ik had met de chef afgesproken dat ik de deur achter mij dicht zou trekken wanneer ik vroeg zou vertrekken. Om 7 uur zat ik op de fiets, het was nog maar nauwelijks licht want de verlichting op de fiets ging spontaan branden en begon ik aan de tweede etappe van mijn Pelgrimstocht. Onbewolkt, fris en een lichte wind in de rug. Geen verkeer en weer een schitterend landschap. Wel behoorlijk op en af. Ik denk dat je het landschap en heuvels moet vergelijken met de Dordonge maar dan op iedere 500 m2 een kanjer van een steeneik met daaronder tientallen Iberische zwijnen die zich tegoed doen aan de eikeltjes wat weer een exclusieve smaak aan de bekende hammetjes geeft. Kilometers aan een stuk en dan zo ver je kunt kijken de heuvels in. Alles is ook professioneel en degelijk afgemaakt zodat deze zwartpoot varkens er niet uit kunnen. Ieder perceel is naar schatting wel een paar honderd ha groot. De hoeveelheid zwijnen p/m2 valt mij tegen. Waar ik wel van overtuigd ben is, dat het lekkere hammen moeten zijn, een volledig natuurlijk produkt.

Onderweg inkopen gedaan bij een supermarkt en koffie gedronken in zo`n dorpsbar. Terwijl de zon steeds feller werd en ik blij was om zo af en toe in de schaduw te kunnen fietsen, veranderde plotseling het landschap in een weids heuvelgebied met enkel graan en gras waarin wederom de bloemen rijk vertegenwoordigd waren. Op mijn thermometer ging het naar de 40 graden en ben ik om 2 uur gestopt bij een klooster in Fuente de Cantos, alwaar ik een kamer deel met een Italiaan en een Spanjaard die beiden de camino lopen. Ik heb vandaag geen Nederlanders getroffen. Wel heb ik een Duits stel gesproken toen ik hier de plaatselijke kerk bezocht. Overigens, op iedere kerk wonen ooievaars en zo dus ook op deze kerk.

Morgen gaat het richting Zafra en kom ik over een autentiek pelgrimspad van gravel waarvan ik morgen mijn ervaringen ongetwijfeld in het verslag zal gaan verwerken. Mijn voornemens zijn om morgen zeer vroeg te vertrekken, want de weersverwachting is dat het morgenmiddag op kan lopen tot 45 graden. En dan kun je beter maar in de schaduw vertoeven.

Dagafstand 81,70 km
Gem. snelheid 15.48 km/uur
Max. snelheid 56,94 km/uur
Daghoogte 879 meter

De opzet om vanmorgen vroeg in Sevilla te zijn is volledig geslaagd. Om half tien stond ik dan ook voor de grootste kathedraal van de wereld in de hoofdstad van Andalusie, en was het nog lekker rustig zodat ik op mijn gemak dit gotische bouwwerk, wat is opgetrokken binnen de muren van een voormalige moskee, kon gadeslaan, evenals het praalgraf van Columbus en natuurlijk mijn eerste stempel kon gaan halen. Ik heb hierna nog per fiets her en der de stad bewonderd, wat goed ging omdat het nog zo rustig was en heb ik voor dat ik de stad verliet nog een vluchtig bezoek gebracht aan de Basiliek Macarena zo rond het middaguur. Het werd ook in snel tempo drukker waarschijnlijk ook omdat het zondag was.

Om zes uur uit bed en om goed zeven uur op de fiets, na 2 bakken koffie en 2 broodjes. De eerste verrassing waarmee ik werd geconfronteerd was het oogsten van aardappelen op dit vroege zondagsuur. Een tractor met de meest eenvoudige rooimachine woelde de grond los en achtereenvolgens was men met een man of 30 aardappels aan het rapen, over arbeidsintensief gesproken. Verder was men op tal van plaatsen de lactrines aan het plukken wat schijnbaar nu de tijd is. Over het algemeen is het naar mijn mening zeer vruchtbare grond rondom Sevilla, mede door het kunstmatig bevloeien van de akkers.

Zowel de laatste km naar Sevilla toe waren nagenoeg vlak. Zo ook de eerste 20 km de stad uit. Opvallend waren ook de vele elektriciteitskabels, die van alle kanten de horizon vervuilden, maar tegelijkertijd de grote stad aankondigde. Wat betreft gewassen: de sinaasappelbomen waren in de meerderheid. Overige bomen waren meestal palmbomen, wat aangeeft dat dit inderdaad een zeer warme streek is.

De laatste 150 km heb ik zeker 20 verongelukte hazen aangetroffen op de weg wat natuurlijk ook duidt op diversiteit aan gewassen in deze vruchtbare streek. Naarmate de bergen weer in zicht kwamen veranderde het landschap ook. Weer helemaal anders dan wat ik tot nu toe gezien had. Ik zou het willen beschrijven als lieflijker en vriendelijker, namelijk geen rotsen maar grote olijfbomen met weilanden, dus gras met vele kruiden en bloemen daaronder. Heel apart en mooi, ik kan mij goed voorstellen dat wandelaars, die bijvoorbeeld de route via de la plata geheel of gedeeltelijk gelopen hebben, verknocht zijn aan deze streek.

De dorpen welke ik passeer hier in Andalusie zijn ook zeer apart alles wit en kort op elkaar gebouwd met overwegend platte daken, lelijk zijn de vele tv antennes bij sommige dorpen. Men kent hier duidelijk nog geen kabel tv.

Vanmiddag was op een gegeven moment de temperatuur 43 graden dat zeker tijdens het klimmen menige extra zweetdruppels opleverde. Gelukkig was tijdens de afdalingen de rijwind wel lekker en is het wel te doen. Op tijd drinken en voldoende smeren zijn absoluut noodzakelijk.

Ik ben tenslotte om half 6 gestopt in Almaden de la Plata en heb voornemens om morgen weer vroeg te vertrekken om voor de hitte de nodige km`s te hebben afgelegd. Ik kom in de loop van morgen weer op een hoogvlakte en blijf dan tussen de 400 en 700 meter schommelen met een paar uitschieters naar 1000 meter. Ik verwacht er meer wind dus aangenamer. Zo ben ik ook benieuwd wanneer ik overige pelgrims ga treffen, uiteindelijk heb ik die nog geen gezien.

Dagafstand 99,57 km
Gemmidelde sneheid 16,26 km/uur
Max. snelheid 51,05 km/uur
Daghoogte 958 meter

Iedere dag is het anders, iedere dag is het onvoorspelbaar, en iedere dag wordt je met van alles en nog wat verrast. Begonnen in Catalonië, warm gemoedelijk verrassend. Vervolgens naar de poorten van Montblanc om daarna af te zakken naar de Ebro. Om via de vesting Morella, door het woeste bergland van de Maestrazgo, door erbarmelijke omstandigheden met sneeuw, en de rijke ervaring van gefrustreerde mensen door een ongelooflijk mooi en onbekend natuurgebied naar de hangende huizen van Cuenca om tenslotte in de sporen van Don Quichot te eindigen door de Sierra de Alcaras. Daarna door het natuurpark van Cazorla y Segura door midden Spanje via Jodar naar de geweldige vele olijfgaarden over Cazola naar Cordoba te fietsen, een ervaring om nog jaren met een onbeschrijfelijk mooi gevoel op terug te zien. Dit ondanks de ontberingen welke er getackeld moesten worden en dan heb ik het nog niet over de ruim 19000 hoogtemeters die overwonnen moesten worden. Dit was een korte evaluatie van mijn fietstocht tot en met gisteren.

Het voordeel om alleen te fietsen en te genieten is, dat men tijdens de tocht volop tijd heeft om te denken over van alles en nog wat, maar vooral de realiteit onder ogen te zien, inclusief de beperkingen en onvolkomenheden des levens. Maar ook na te denken over alles wat je ziet en tegenkomt. Wat daarin erg plezierig is, dat je de taal niet of nauwelijks spreekt van de mensen die je treft of tegenkomt. Velen zien dit als een handicap, maar het tegendeel is het geval. Je hoeft namelijk geen onzinnige gesprekken te voeren en alleen hetgeen wat je interesseert pik je op en/of krijgt je aandacht..

Toen ik vanmorgen mijn tentje afgebroken had en mij al fietsend de camping probeerde te verlaten zonder ontbeten te hebben, kwam ik tot de ontdekking dat het mogelijk was om aldaar een uitgebreid Engels ontbijt te nuttigen inclusief spek en eieren enz. voor 4,50 euro, wat ik natuurlijk gedaan heb, om daarmee de slechte gewoonte om ’s morgens niet te tanken te voorkomen. Ik heb rijkelijk opgeschept inclusief een bord muesli met honing.

En na deze goede beslissing ben ik vertrokken richting Sevilla, door de zogenaamde bakoven. In eerste instantie was het mijn onderstel dat enigszins tegenpruttelde, want ik had in lichte mate last van mijn linkerheup en rechterknie, wat mij deed besluiten om in ieder geval vandaag een tandje lager te fietsen, om deze klachten de gelegenheid te geven om te herstellen. Want de komende dagen wordt er immers weer het een en ander verwacht van mijn gestel, wanneer ik weer van pakweg 50 meter naar 1400 meter zal moeten en wanneer ik start met de Zilverroute Via de La Plata.

Na mijn vertrek vanmorgen was het landschap heel divers in het begin was het behoorlijk heuvelachtig met hoofdzakelijk akkerbouw wat langzaam overging in meer grasland afgewisseld met olijfgaarden maar ook steeds meer sinnasappel cq manderijnenbomen. Zelfs bananenplantages ben ik tegengekomen. Vernoemingswaardig is ook, dat ik heb mogen constateren dat men aan het aardappelen rooien was. Voor wat betreft het koren: mijn verwachting is dat over twee weken de combines zullen beginnen met maaien. Geen goed antwoord heb ik op de opvallend vele wilde haver die er overal te signaleren valt, in zowel de bermen als ook tussen het overige koren dat staat te rijpen. Ik weet dat dit in het verleden een doorn in het oog was van de Hollandse agrariër.

Het landschap werd ook steeds vlakker zodat het lekker en ontspannen fietsen was. Na 100 km ben ik gestopt in Los Rosales, zo`n 40 km voor Sevilla.

Tenslotte op de vraag; waarom ik zo weinig tijd steek in het bezichtigen van de vele prachtige steden:  Het is prioriteiten stellen, of fietsen of steden bekijken. Anders ben ik over een half jaar nog niet thuis.

Dat houd ook in dat ik morgen de eerste stempel zal gaan halen in de beroemde Kathedraal van Sevilla. Morgen meer daarover.

Dagafstand 101,64 km
Gem. snelheid 17,58 km/uur
Max. snelheid 55,47 p/uur
Daghoogte 533 meter

Na gisteravond laat voortreffelijk gegeten en gedronken te hebben in mijn Hostal in Dona Mencia (voor eten drinken en slapen 23,50 wat bijna niet is voor te stellen), was mijn lijf rijkelijk voorzien van de nodige energie voor vandaag en dat zou nodig zijn, zo zou het blijken.

Vanmorgen vroeg tijdens het ontbijt kreeg ik al een sms bericht van René waar ik zat en hoe de reis vandaag gepland was, want hij wilde met mij afspreken en ook ik vond het wel leuk om een bekende te treffen. Dus had ik in grote lijnen aangegeven hoe mijn route liep, zodat ook hij zijn plan hierop af kon stemmen. Hij kwam dan met de auto vanaf Malaga mijn richting op. Mijn optimistische inschatting was dat ik rond 12 uur in Cordoba zou zijn. Dit bleek te voorbarig, ook al was ik al gestart met een extra tandje erbij. Want in  praktijk bleek dat er aanmerkelijk meer klimwerk te verzetten was dan dat ik verwacht had. Ik heb toen mijn route tijdens de rit aangepast, er van uit gaande dat hij mij dan automatisch achterop zou rijden. Toen bleek dat hij al om half 10 in Cordoba was liep het in het beginsel al mis, maar uiteindelijk hadden wij elkaar rond 1 uur vlak voor Cordoba getroffen en indirect samen Cordoba in grote lijnen verkend.

Want deze stad even bekijken behoort niet tot de mogelijkheden. Duidelijk is geworden dat het zeker de moeite waard is, een geweldige stad met bv de prachtige Mezquita. Plan is om dit op een later moment zeker te doen bv samen met Annie, want met een bepakte fiets was het allerminst praktisch.

Ondanks dat het licht bewolkt was, is het de hele dag droog gebleven wat toch een erg plezierige ervaring is,  je geniet meer en alles is toch even net iets anders. Al vlug bleek er een einde te komen aan de oneindige olijfgaarden en ging het in een vlug tempo over in een landbouwgebied met hoofdzakelijk granen welke al grotendeels in de korrel staat, in tegenstelling met het eerder doorkruiste hoger gedeelte van Spanje, waar zelfs nog grote delen zaaiklaar, en dus ook nog ingezaaid gemaakt moesten worden. Kortom ik heb de neiging om het de graanschuur van Spanje te noemen omdat ook hier ontzettende grote percelen in de heuvels met granen te zien waren.

De laatste 50 km heb ik meer auto`s gezien als in de gehele route tot nu toe en ik moet constateren dat daar geen fluit aan is. Dit hoeft voor wat mij betreft ook niet, dat men van wijze van spreken de zoom uit je broek rijdt. Overigens René had hier grote zorgen over en kwam met van allerlei voorstellen om dit gevaar te tackelen. Hij had gelijk maar wat moet je in zo`n geval? Geef mij dan maar de absolute stilte van 1 auto per half uur. Ik ga er voorlopig van uit dat dit een incident was.

Op dit moment vertoef ik op een camping in La Carlota waar ik mijn tent opgezet langs een Hollander uit Maastricht. Overigens het viel niet mee om mijn haringen in de grond te krijgen want alles was grind en keien. Maar hij staat!

Het was een speciale dag die op vele terreinen afweek van wat ik inmiddels gewend was. Morgen gaat de rit verder “door de bakoven” van Cordoba naar Sevilla. Het zal mij benieuwen!

Dagafstand 110,65 km
Gem. snelheid 17,45 km/uur
Max. snelheid 60,38 km/uur
Daghoogte 1135 meter

Geheel in stijl, van wat je in Andalusië mag verwachten, vanmorgen zonnebrandolie aangebracht en geprepareerd in de korte broek. Maar wat was het geval… het regende voor de afwisseling. Tot 11 uur gewacht met vertrekken onder het genot van koffie in de stationsrestauratie samen met het stel fietsers uit Twente. En na een frisse start na nauwelijks een half uur wederom een bar in om te schuilen. Om half 1 had ik precies 12 km op de teller staan met de wetenschap dat de Via Verde die ik moest rijden, over een lengte van 75 km langs geen dorp of schuilplaats zou komen het best wel spannend was. Maar de weersomstandigheden bleken steeds beter te worden. Af en toe nog wat lichte regen maar vanaf 2 uur werd het daadwerkelijk droog. Ik kon het zelfs veroorloven om mijn windhopper uit te doen, zodat ik fietste in korte broek en korte mouw, dus het gaat wat weer betreft de goeie kant op. Toch was het hard werken, met steeds een stevige wind op kop. Het zal mij benieuwen wanneer ik tijdens de tocht de wind van achteren ga krijgen. De hoogste temperatuur vanmiddag liep op tot 28 graden.

Heel de dag heb ik gereden tussen de olijfgaarden, wat een lust voor het oog was op en over de heuvels, ik zou haast zeggen bergen. De bermen, maar dat heb ik al eerder gezegd, zijn rijk begroeit met bloemen. Opvallend was ook dat er meer Spaanse fietsen rijden, hoofdzakelijk mountainbikers. Ik heb er vandaag ongeveer 15 gezien. Verder geen toeristen en/of Nederlanders.

Toen ik onderweg mijn lunch zat te nuttigen, brood, sardines, tomaten, worst en een liter melk, kwam er een stel uit Bilbao (Basken) bijzitten.Hij bleek kraanmachinist te zijn en tijdelijk zonder werk i. v. m.  de crisis. Het was een gezellig uurtje, om zo met handen en voeten en een prisma Spaans woordenboek te converseren..

Op het laast ging het vandaag toch nog mis, ik was nl 8 km te ver doorgereden, wat mij dus 16 km extra inspanning gekost heeft. Maar dat is het risico dat je loopt als je te weinig op de route kijkt en teveel rond gaapt.

Ik ben uiteindelijk gestopt bij een Hostal in het centrum van Dona Mencia waar ik voor een kamer 8,= euro moet betalen. Daar kun je dus niet voor op een camping gaan staan,  al begin ik deze wel steeds meer tegen te komen. De bewolkte lucht geeft aan dat het nog steeds niet stabiel is betreft het weer, dus is dit verreweg de beste optie.

Zometeen ga ik nog even de beentjes strekken en om 10 uur schuif ik aan om te eten. Het is een Spaanse gewoonte om zo laat aan tafel te gaan en ik pas me wel aan.

Morgen gaat het richting Cordoba. Ik wil op tijd weg zodat ik daar in de loop van de middag arriveer. Ik zou nog graag die stad nog gaan bekijken. Het pakje van Dre moet ik ook nog ergens ophalen alleen ik moet nog uitzoeken waar precies. Aan verkeerd rijden heb ik een hekel want die extra klim- km`s doen dubbel zeer. Ook zal ik morgen René gaan treffen heeft hij aangekondigd.  Ook daar kijk ik naar uit, na 17 dagen ploeteren in den vreemden.

Dagafstand 95,67 km
Gem. snelheid 16,44 km/uur
Max. snelheid 46,63 km/uur
Daghoogte 693 meter

Vannacht geslapen met de gordijnen open. Het uitzicht op de olijfgaarden waren zo geweldig vanuit mijn kamerraam, dat ik iedere mogelijkheid wilde benutten om hiervan te genieten. Ik had zelfs de moeite genomen om half vier even vanaf mijn balkon onder een redelijke sterrenhemel het landschap uitgebreid te bekijken en, ondanks dat niet alles even duidelijk te zien was, mag ik het betitelen als adembenemend.

Half zeven, het was al een beetje licht aan het worden, schrik ik mij een hoedje, regen en alles was in mist gehuld. Ik liet een grote vloek en liet terstond mijn plan om vroeg aan te fietsen varen, draaide me om en probeer te slapen. Ik schrok opnieuw wakker, kijk op mijn horloge en zie tot mijn grote verwondering dat het al 11 uur is. Ik keek nog eens goed met mijn bril op en ik had het goed gezien… 11 uur. Douchen en startklaar maken was geboden om niet de hele dag naar de filistijnen te zien gaan. “Dan maar aanrijden met regen!” zo nam ik mij voor. Kom ik beneden en zijn alle tussendeuren nog op slot en staat mijn fiets, de voordeur blokkerend, te wachten om opgetuigd te worden. Het was akelig stil in het Hostal. Ik keek nog een keer op mijn horloge en toen bleek dat hij stilstond… het bleek 8 uur te zijn. Ik heb daarna nog een uur gewacht en ben, toen het regenen minder werd, toch maar vertrokken en gestopt bij de eerstvolgende bar om koffie met een broodje te nemen à 1,80 (wat langzamerhand gewoonte van mij is).

Het was een heel gekrengel om de stad Cazorla uit te komen, maar toen ik eenmaal op koers was was de regen, die met tijden met behoorlijke hoeveelheden uit de hemel viel, niet eens erg storend en waande ik me als een rijk man in de heuvels van de Sierra de Segura. Enkele keren wanneer het te gortig werd, heb ik geschuild, o.a in een olijven verwerkingsfabriek maar ook in een onder de weg liggende duiker. Zelfs een paar keer onder een boom.

In de namiddag werd het aanmerkelijk droger, zodat het echt op vakantie vieren begon te lijken. De mensen in Andalusie zijn duidelijk vriendelijker dan in menig voorgaande streek. Ze begroeten je spontaan en vele doen dat aan met een toetersignaal wat plezierig fietsen is.

Niet dat het maar wat pendelen is, want er moet ook het nodige klimwerk verricht worden. Dat mag men niet onderschatten. Het is niet voor niets dat er geen fietsen rondrijden! Waarschijnlijk heeft dat te maken met de grote afstanden, maar zeker ook met de vele heuvels die maar terug blijven komen.

Toch kan ik het ook niet laten om nog eens aan te geven welk een bloemenpracht te zien is met name in de bermen, alle keuren en soorten, van wilde haver tot gerst toe, als buffer van de honderden hectare olijfbomen waaronder niets groeit. Er is bijna geen voorstelling van te maken.

Vandaag heb ik onderdak gevonden in een Hostal wat gevestigd is in een treinstation midden in de stad Jaen. Ik hoop dat ik niet te veel last heb van stoppende en vertrekkende treinen want dat speelt zich hier allemaal af, voor mijn kamerraam. Het zou kunnen meevallen, want er staat 3 of 4 dubbel glas in het kozijn. We wachten af.

Voor wat betreft de dag van morgen (naar die ervaring zie ik uit),  7 km na mijn start schiet ik een voormalige spoorlijn op waarvan men een fietspad heeft gemaakt en kom er pas na 75 km vanaf. Volgens de routebeschrijving zie je niets anders dan olijfgaarden, zover het oog strekt.

Tenslotte nog dit : ik heb vandaag 8 fietsen gezien 4 race, 2 mountainbike`s 2 onder in de garage van het Hostal, welke van een Nederlands stel uit Twente blijkt te zijn die rijden namelijk een rondje in Andalusië. Een uitdaging die ik iedereen zou willen aanbevelen!

Dagafstand 103.48 km
Gemmiddelde snelheid 14,72 km/uur
Max. snelheid 56,94 km/uur
Daghoogte 1429 meter

Om klokslag 8 uur vertrokken uit Orcera, prachtig uitzicht over een wijds landschap met hoofdzakelijk olijfbomen afgewisseld met bossen. Op het moment dat ik vertrok was het droog maar het zag er dreigend uit en men waarschuwde mij voor regen in de bergen. Maar als ik mij daar iets van aan zou trekken zou ik helemaal niet van zijn plaats komen. Overigens om in deze streek met zijn geweldige uitzichten een bui te trotseren is geen straf ook omdat ik een kleine 700 meter gedaald ben en de temperatuur dan ook wat aangenamer is. Dus afgewisseld door af en toe wat regen richting het aangekondigde meer Ëmbalse de Tranco. Via enkele klimmetjes kwam ik daarbij uit en dat was een ervaring apart, helder blauw met prachtige oevers waar hier en daar vee graasde . Dat alles in ogenschouw genomen vanaf de weg die parallel aan het meer liep op zo`n 50 meter hoogte. En tegen de bergen rondom het meer allemaal granieten grillige wanden, wat ook bestempeld werd als natuurgebied. Opvallend waren de vele roofvogels die er rondvlogen. Eveneens was opvallend dat in de stilte, want ook hier zag je maar zelden een auto, de vele vogelgeluiden die er te beluisteren waren. Halverwege passeerde ik ook een stuwdam, ongetwijfeld aangelegd onder het regiem van Franco want die staat bekend om zijn vele aangelegde stuwdammen.

Na pakweg 60 km kwam ik een stel Hollandse fietsers tegen waarmee ik tijdens een regenbui koffie heb gedronken, zo`n confrontatie met landgenoten is altijd erg leuk, alleen al om je eigen taal te horen en ervaringen uit te wisselen.

Nadat ik mijn fietsreis hervat had en de grootste beklimming van de dag er aan moest geloven, begon het na ongeveer 5 km te regenen en heb ik het bedwingen van de Puerto de las Palomas in de stromende regen volbracht . Ik moet zeggen dat het  een geweldige belevenis was met geweldige uitzichten vanaf een prachtige pas. In de afdaling die daarop volgde heb ik het enorm koud gehad. Door de striemende regen en ben om kwart voor zes gestopt in de mooie plaats Cazorla. Een uitgebreid bad genomen en al mijn spullen te droge gelegd. Inmiddels is het droog geworden en wil ik nog even de beentjes strekken door de stad te gaan bekijken.

Dagafstand 89,17 km
Gemiddelde snelheid 15,46 km/uur
Maximale snelheid 56,94 km/uur
Daghoogte 1306 meter

Vannacht onrustig en vrij slecht geslapen. Waarschijnlijk was daar de op- stapel- staande- rit van vandaag debet aan, en begrijpelijk want gaan slapen met vragen van:  is het morgen droog? en: zijn de beklimmingen voor de boeg te verwezenlijken?, zijn gedachtengangen die onbewust in je grijze massa rondspoken. Half zeven opgestaan, reisvaardig gemaakt, gekleed in 5 lagen kleding en lange broek ben ik om 7 uur op de fiets gestapt. Zware bewolking, droog en windstil toch maar vertrokken door de Sierra de Alcaras, een mooi natuurpark, richting Riopar. Met in het achterhoofd de wetenschap dat ik geen mensen en dorpen tegen zou komen, wat ook de realiteit bleek te zijn.. Maar wel blij dat ik weg kon uit de negatieve uitstraling van de bevolking in Vianos, die naar mijn gevoel eigenlijk geen pottenkijkers dulden in hun directe omgeving. Overigens, de kroeg waarin ik noodgedwongen vrijwel de hele zondag vertoeft heb hing vol met foto`s van geschoten wilde zwijnen. Niet zomaar een paar, maar met tablo`s van 15 wilde zwijnen en de gehele plaatselijke bevolking op de achtergrond.

Met af en toe wat lichte regen heb ik in een redelijk tempo de twee passen genomen op een droog stokbrood en water, want om 9 uur zou er pas een mogelijkheid zijn om bij de plaatselijke winkel brood te kopen, of een ontbijtje  met jam in het restaurant van mijn hostal. Achteraf ben ik blij met deze beslissing, want ondanks afzien en werkelijk geen mens tegen gekomen te zijn, zat ik om 10 uur aan de koffie en had de eerste obstakels al achter de rug.

Jammer was de laaghangende bewolking en af en toe de regen die er viel in het geweldig mooie natuurpark. Ook de weg zat vol kuilen en was van  zeer slecht asfalt zodat er constant geconcentreerd gefietst moest worden, bij de tweede grote afdaling kwam ik weliswaar een tandem met een stel uit Goirle tegen, die de route in omgekeerde volgorde reden. Na een kort onderhoud werd mij wel duidelijk dat het vervolg van de tocht alleen maar mooier en interessanter zou worden. Kortom dat was positief voor de moraal.

Nauwelijks 15 km verder, na pakweg 600 meter gezakt te zijn uit het middengebergte werd alles vriendelijker: de mensen, het uitzicht, maar ook de nodige bars, hotels en winkels doemden met regelmaat van de klok op. Evenals de wegen die zienderogen beter werden.

De oorzaak werd bewezen door een groot bord met de tekst “Provincie Andalusië” en ik moet bekennen dat alles veranderde, het landschap werd met zijn ontelbare geordende olijfbomen met verre uitzichten opgevrolijkt. Gevolg: als er eens een buitje viel kon je tegelijkertijd ergens de zon zien schijnen wat natuurlijk goed was voor de moraal.

Als klap op de vuurpijl trof ik een geweldig hotelletje met vriendelijke mensen, een geweldige brandschone kamer en  een perfecte hidrotermal op de badkamer en met een mooi uitzicht op de stad Orceda.

Morgen langs het meer “Embalse de Tranco” een ferme klim van de Puerto de las Palomas richting Cazorla en Jodar naar Jaen. Naar ik verwacht zal ik donderdag in Cordoba arriveren.

Ook met de geweldige ruggesteuntjes door middel van de reacties is voorlopig de enigzinse dip getackeld en heb ik er weer zin in.

Dagafstand : 87,01 km
Gemiddelde sneheid : 14,14 km/uur
Max. snelheid 54 km/uur
Daghoogte 1424 meter

Vanmorgen om acht uur vertrokken uit Alcaraz en zoals verwacht al direct een klim naar het voorspelde schitterende natuurpark. Al vrij vlug zat ik een een redelijke klimkadans nl. in mijn laagste verzet met 6 km/uur omhoog, wat ik ook vol wist te houden zonder mijzelf op te blazen. Het was geen eenvoudige opgave want men was hier ook met wegwerkzaamheden bezig door de pas te reconstrueren en breder te maken. De weg liep de gehele klim over een soort goed afgewalste puinverharding. Toen ik langs het eerste dorpje, Vianos, kwam had ik al mijn twijfels of deze trip wel stand zou houden in de bergen. Wat nu goed zichtbaar was, was dat alles grijs en donker was. Ook de wind werd heftiger. Toch besloot ik door te rijden, omdraaien kon tenslotte altijd nog. Het zou dan naar beneden gaan en dan heeft men zomaar een aantal km afgelegd. Ook heb ik even Annie gebeld i.v.m. moederdag had ook nog even Karenze en Puk aan de lijn en om die stemmen te horen doet je goed.

Afijn, op dat moment voelde ik de eerste druppels regen en vlug daarna ben ik omgedraaid omdat het menens werd met de regen. Ik zit hier nu ruim 5 uur in het dorpscafé en heb besloten vandaag niet verder te gaan. Het is koud, veel wind, en het eerstvolgende dorp is 32 km verder. Om daar te komen moet ik nog 475 meter stijgen. Bovendien is mij onduidelijk of daar een slaapaccomodatie is. Zo niet, dan moet ik nog een col over en is het daaropvolgende dorp nog eens 22 km. Het risico dat een grote mislukking wordt is veel te groot. Het hoort niet bij mijn karakter, en al zeker niet dit soort klaagzang, maar ik kan niet anders. Evaluerend moet ik concluderen dat de weersvoorspellingen juist waren.

In tegenstelling tot mijn eerdere ervaring met slecht weer, interresseerd het hier de mensen niets of er een Hollander blijft steken of niet. Ik zal blij zijn wanneer deze omissie ook weer tot het verleden behoort.

Het dorp Vianos, waar ik nu vertoef, bestaat uit hele kleine witte huisjes welke kort op elkaar gebouwd zijn en onderling verbonden zijn met betonplaten, die op hun beurt de functie weg en trottoir vervullen. De kamer die men mij aangeboden heeft is daar ergens tussenin zo`n 100 meter vanaf het Hostal cq Restaurant.
Opvallend is dat men enkel en alleen Spaans spreekt, men doet niet eens de moeite om er op een andere manier uit te komen bv Engels, gebarentaal is schijnbaar eveneens te veel moeite. Met de doe- het- zelf- cursus- Spaans die ik het laatste half jaar heb gedaan kom ik ook al niet veel verder. Ik zou de mensen willen betitelen als onverschillig en eigenwijs. Ze hoeven niet voor Sinterklaas te spelen, maar een poging voor een klein beetje begrip zou toch wel het minste zijn. Wat een verschil met pakweg 350 km terug!

Het regent onophoudelijk hard zodat ik gekluisterd zit in het plaatselijke café wat steeds een hoge bezettingsgraad heeft van mensen uit het dorp. Ik denk dat 80% van de gasten rookt wat dan ook aan mijn ogen te merken is. Het is gewoon mistig binnen. Rookverbod of rookmatiging kent men dus absoluut niet. De meesten zitten met een zekere bezieling naar de formule 1 te kijken waaruit je kan afleiden dat het een heet gebakend ras is.

Het is inmiddels half vier en nog regent nog steeds volop, het zal mij dan ook benieuwen hoe het morgen zal zijn.

Dagafstand :11,67 km
Gemmidelde snelheid : 9,97 km/uur
Maximum snelheid : 35,34 Km/uur
Daghoogte : 284 mete