Johannes op de fiets

Vanmorgen vrij vroeg vertrokken, nadat wij met horten en stoten het klaar staande ontbijt hadden verorberd. De verwachting was dat het wat natuurschoon betreft een topper zou worden. Nou dat werd het met stip.

Na 3 km had ik voor mijzelf al de conclusie getrokken dat hetgeen ik voorgeschoteld kreeg qua landschap en natuur tot de top drie van mijn geweldige ervaringen zou worden. En na 15 km was voor mij duidelijk dat vandaag het ongetwijfeld mooiste stuwmeer is de Fuentes Carionas tot nu toe, zo is gebleken wat gelegen is aan de zuidkant van het nationale park Fuentes Carrionas waar ook de gelijknamige rivier ontspringt. Ook kwamen wij langs de grootste berg van het Cantabrische gebied de Curavacas met zijn besneeuwde bergtoppen.

Ik wil uitdrukkelijk stilstaan met de geweldige uitzichten over en langs het stuwmeer in combinatie met de vele gele brem die de bergen maar ook de eilanden in het meer opsierde en daarbij de lichtgrijze bergtoppen met hier en daar een pakket eeuwige sneeuw met daar boven een vrijwel strak blauwe lucht De meeste aangrijpende fascettes zijn hiermee genoemd. Mooi bij het landschap waren de loslopende koeien inclusief bellen en niet te vergeten de ezels die om de haverklap tevoorschijn kwamen. Het auto en overig verkeer was minnimaal zodat ik het gevoel kreeg hier alleen te fietsen. Opvallend waren ook de vogels die elkaar leken te waarschuwen met van allerlei geluiden en niet te vergeten de kikkers die zeker zo vroeg een onvoorstelbare herrie wisten te veroorzaken. Ook vernoemingswaardig in dit geweldige berggebied was de sporadische stroomdraden die er te zien waren evenals geen skiliften ook al was het ongetwijfeld rijp voor het als wintersportgebied aan te merken. Kortom ongerepte natuur en zeker nog niet verziekt door het toerisme! Ik zou het willen aanmerken als een super mooi natuurpark.

Toen ik dit stuwmeer verliet door middel van een klim terug de bergen in naar 1400 en meer meters was het een soort steppen gebied wat mijn oog te zien kreeg met aanmerkelijk meer bloemen die weelderig groeiden tussen de rotsen. welke ook kolossaler en grilliger werden wat ook weer een speciale indruk gaven.

Op een gegeven moment veranderde het landschap ondanks dat het toch stevige bergen waren in goed onderhouden aangelegde dennenbossen waarin de onderste takken gesnoeid waren bovendien met een frees kortgemalen. Iets wat zelfs bij ons zelden gebeurd.

Langzaam ging het daarna over in landbouw toen wij richting Burgos fietste wat toch wel weer interessant was maar al vlug verveelde omdat het zo gewoon was zeker na al het moois dat wij eerder op de dag gezien hadden.

Morgen verder richting de Pyreneeën ……………………………

Dagafstand 101,90 km
Gem.snelheid 19,66 km/uur
Max. snelheid 58,41 km/uur
Daghoogte 887 meter

Samen met Annie de nacht doorgebracht in een matig doch knusse hostal, al hadden wij wel eens de indruk dat het een bejaardenhuis was, gezien de gemiddelde leeftijd inclusief de eigenaar. Af gesproken was dat wij bij de fietsen konden en dat wij om uiterlijk 8 uur aan zouden kunnen schuiven voor het ontbijt. Maar in de praktijk was het heel anders, wij konden niet bij de fietsen want geen enkele sleutel paste op de garagedeur. Niemand was er wakker te krijgen dus wij hingen maar wat rond tot er leven in de brouwerij kwam en dat was pas om 9 uur zodat wij pas om 10 uur vertrokken.

Afgesproken was dat wij gewoon onze fietstocht zouden voortzetten en de overgevlogen gasten zouden zelf een invulling geven aan de dag s`avonds zouden wij elkaar weer zien bij de Auberge in Camporredondo de Alba.

Vandaag hadden wij een relatief makkelijke dag met een bergachtige omgeving afgewisseld met bossen met hoofdzakelijk eiken en rotspartijen in de meest uiteenlopende vormen. Opvallend was ook weer de vele gele brem over het algemeen was het veeteelt wanneer het geen bossen waren. De gehele dag hadden wij te maken met lichte bewolking met af en toe zon maar het belangrijkste was dat het droog was. Wel was het fantastisch om weer langs een stuwmeer te fietsen met alle natuur en mooie plaatjes die dan te aanschouwen zijn.

Toen wij door het stadje Guardo kwamen was daar juist een processie aan de gang met alles erop en eraan kleine kinderen verkleed als engeltjes inclusief veren vleugels. Uit eindelijk kwamen wij aan op de plaats van bestemming en bleek de Auberge niet meer te bestaan en hebben wij een stuk van een hotel afgehuurd tegen een schappelijke prijs van 15,= Euro p/persoon.

Opvallend tijdens deze tocht is het steeds drukker wordende auto verkeer maar ik heb ook de indruk dat de ontvolking van het platteland hier in mindere mate aan de orde is, ook wonen er meer vermogende want wat ik eerst helemaal nooit zag zoals bv een zwembad aan huis zie ik steeds vaker.

Ik zit inmiddels in de Provincie Palencia, een prachtig bergachtig gebied en het zal mij benieuwen hoe het morgen is maar daarover morgen meer……………..

Dagafstand 73,88 km
Gem. snelheid 16,86 km?uur
Max. snelheid 62,34 km/uur
Daghoogte 1161 meter

De aanhef van mijn verslag spookte vandaag de hele dag door mijn hoofd en zou luiden “Vandaag beloond voor het harde werken van gisteren”, maar het liep anders.

Na dik 100 km flink doorfietsen viel mij ergens op een verlaten weg buiten de bebouwde kom, lang de weg, een spandoek in de kleuren rood wit blauw op en toen ik dichterbij kwam las ik de volgende tekst “Johannes over 250 mtr. zadel wisselen”. Ik snapte er dan ook helemaal niets van. Tot op een gegeven moment het kwartje viel en ik ook ons Annie en Iris zag staan, en met op bescheiden passende afstand onze Tars. Dit was een heel bijzondere verrassing en een emotionele ontmoeting na elkaar 5 weken niet gezien te hebben en pakweg 3500 km door Spanje gefietst te hebben. Nooit had ik er een ogenblik aangedacht dat dit zou kunnen gebeuren. Natuurlijk ben je in gedachte veel met het thuisfront bezig zoals de kleinkinderen, de meiden, maar ook de familie inclusief vrienden en bekenden maar dat je eigen vrouw en mijn petekinderen zo’n geweldige verrassing in petto hadden had ik nooit durven dromen laat staan verwacht. Tijdens zo’n ontmoeting komen er niet te beschrijven gevoelens los en wordt het op een of andere manier onderstreept hoeveel waarde je eigen familie heeft.

In het volgende dorp hebben wij dan ook met zijn allen enkele pilskes gedronken en de gehele geweldige missie geëvalueerd. Tars is achtereenvolgens kwartier gaan maken door een Hostal te regelen in Bonar. Vervolgens hebben wij gezellig gezamenlijk de avond door gebracht, en natuurlijk de kamers geschikt en heb ik heerlijk samen met Annie onverwacht de nacht doorgebracht in een knusse hostalkamer.

Deze dag was er een die met een dikke voldoende gekwalificeerd mag worden als het gaat om het landschap waardoor wij reden. Na begonnen te zijn met een redelijk klimmetje hebben wij de gehele dag kunnen genieten van een ruig berglandschap met links en rechts sneeuw op de toppen. Ook liep de route wel dertig km langs een stuwmeer op wat mooie vergezichten gaf. In het eerste stuk waren de bermen bevuild door veel kolengruis, een gevolg van de steenkolenwinning welke in deze streek nog volop in bedrijf is. Dat veranderde in een fris en groen landschap met de stad La Robla, waar de cementindustrie de hoofdactiviteit bleek te zijn.

Het was een relatief makkelijke dag betreft klimwerk omdat het allemaal niet zo extreem omhoog ging, en de klimkilometers waren verdeeld over de gehele tocht, wat het fietsen toch aanzienlijk lichter maken.

“Wat te doen met het fietsen?”, was de volgende vraag. Nadat Annie Iris en Tars duidelijk aangegeven hadden dat men deze beslissing bij mij neerlegden, hebben wij gezamenlijk besloten om vandaag toch mijn stalen ros te bestijgen en eventueel maar met minder km genoegen te nemen. Zij gaan leuke dingen doen en in de loop van de middag gaan wij elkaar weer treffen want de terugvlucht is pas dinsdag. De invulling van maandag wordt morgen bekeken. Voorlopig vindt ik het allemaal super met de verrassingen die mij ten deel zijn gevallen.

Terwijl ik (door tijdsgebrek) op de trap van het hostal mijn verslag maar afmaak, onze Tars tegen de leuning hangt en niets van de Spaanse mentaliteit snapt en ons Annie aan het filmen is zijn wij met ons allen gedoemd te wachten tot er iemand wakker wordt zodat wij bij de fietsen kunnen.

Het zal mij verder benieuwen wat dit mooie land vandaag gaat brengen. Hopelijk zullen mijn gasten vandaag genieten van hetgeen zij zien en tegenkomen.

Dagafstand 121,24 km
Gem.snelheid !9,03 km/uur
Max. 62,54 km/uur
Daghoogte 1188 meter

Vanmorgen al voor zes uur wakker. Om half acht zou het transport voor de fietsen voor de eerste 23 km voor de deur staan, bovendien moesten wij dan ook ontbeten hebben, en de spanning of alles wel in orde zou komen is wellicht debet geweest aan het vroege wakker worden. En om 5 over half acht stond de landrover met paardentrailer voor de deur en konden de fietsen inclusief bagage geladen worden zodat wij ruim voor 8 uur aan het rijden waren. Ik was dan ook benieuwd of de gehele klim van 23 km lang inderdaad zo slecht zou zijn zoals voorspeld was. En ik kan met een gerust hart terug kijken op de geadviseerde goede beslissing om in plaats van te fietsen de geïmproviseerde taxi te hebben ingeschakeld. Het bleek namelijk bar en boos te zijn en bovendien het gehele stuk te blijven. Niet alleen de opgebroken stukken maar ook de gedeeltes die werkelijk bijna onbegaanbaar waren en dan te bedenken onder stijgingspercentages tot 12%. Ook de stof was een groot obstakel, dat bleek wel op het einde toen de fietsen gelost werden en deze bedekt waren met een flinke laag stof. Onderweg moesten wij regelmatig in bijna onmogelijke in- en uithammen de auto parkeren om het plaatselijk bouw- en vrachtverkeer te laten passeren. In ieder geval kan ik ook later mijzelf nooit het verwijt maken had ik het toch maar geprobeerd.

Het hotel waar wij vannacht hebben vertoefd was van uitzonderlijke klasse en dan bedoel ik het Pelgrimsmenu wat wij voorgeschoteld hebben gekregen. Met als voorgerecht een gemengde macaroni pasta klaargemaakt met vis en groente. En het hoofdgerecht bestond uit vrijwel onbeperkt zeer mals gebraden rundsvlees op een speciale wijze gekruid met gebakken dobbelsteen frietjes. En als nagerecht chocolademousse met een ander soort taart en daarbij een in stukken gesneden meloen.
Koffie na.

Nadat de autorit over de zogenaamde weg, vanaf San Antolin tot aan Luina, stonden wij aan de rand van een prachtig beschermd natuurgebied van Cantabrica. Ook werd het vandaag voor de rest van de dag een ware bergetappe met klimmen tot 12% en dat bleef maar duren met heftige klimmen en steile afdalingen waarin de kostbare geïnvesteerde energie grotendeels met remmen teniet gedaan moest worden.

Uiteindelijk was het wel de moeite waard, het eerste stuk kwam overal uit de bergen via watervalletjes water wat een fris en speciaal beeld gaf. Ook de flora en fauna waren natuurlijk navenant. De bloemenpracht zoals ik die al eerder in Spanje heb meegemaakt kwam vandaag weer in ruime mate terug.

De bergen worden echt ruiger en hoger. Storend element in dit gebied is de steenkoolwinning in het gebied, welke allemaal per as vervoerd wordt. Opmerkelijk zijn daarbij de stoffige wegen ondanks dat de vrachtauto`s voordat ze de openbare weg opkomen door de autodouche gaan inclusief de banden. Ook vindt ik het vernoemingswaardig dat buldozers, vrachtwagens en kranen door alle bekende merken vertegenwoordigd zijn. Loaders daarentegen zijn allemaal van het merk Hitachi en daar zijn bijzondere grote bij. Een ander opmerkelijk beeld was de fietsers. Alleen een echtpaar uit Zaveltem (België) een zekere Tonny uit Gelderland en ondergetekende zijn vandaag gesignaleerd op de fiets in dit vrijwel onmogelijk te befietsen deel van Spanje, en ik moet er tegelijkertijd bij vermelden dat deze lui, zonder uitzondering, de leeftijd van voldoende verstand allemaal al ruimschoots bereikt hebben, sterker nog, men zou zich af kunnen vragen of deze mensen mogelijk op hun retour zijn wat betreft realistisch denken en handelen.

Na onze tocht van vandaag was een kort oogcontact al voldoende om te besluiten te stoppen en een douche op te zoeken om morgen het logische vervolg per fiets in te gaan vullen. Puerte La Magdalena staat dan op het programma welke bestaat uit een vlakke Alpenweide met op de top twee stenen torentjes wat dan ook tevens het hoogste punt zal zijn op de route naar huis. Ik verwacht er veel van en ben ook zeer benieuwd hoe de daarop 200 km zullen zijn als wij boven de 1000 meter blijven. Vandaag hebben wij al regelmatig de eeuwige sneeuw gezien en als wij over een paar dagen langs de Picos de Europa komen zal het ook een bijzondere ervaring worden zo zijn mijn inschattingen. Evenals de bergstuwmeren welke wij zullen passeren. Maar daar gaan ik de komende dagen nog uitgebreid verslag van doen.

Dagafstand 44.08 km ( + 23 km auto )
Gemiddelde snelheid 11,73 km/uur
Max. snelheid 63,81 km/uur
Daghoogte 1218 meter

Enigszins gedwongen gestopt in San Antolin met het hooggebergte in zicht. En als iedereen de vermeende gemaakte afspraken nakomt worden wij morgenvroeg 20 km verder met fiets en bagage afgezet om de reis voort te zetten. Door wegwerkzaamheden zijn wij vandaag opgehouden en is er onvoorziene stagnatie ontstaan. Op het traject San Antolin – Luna is men bezig met asfalterings werkzaamheden en mag het verkeer alleen s`morgens voor negen uur en s`middags tussen 2 en 4 gebruik maken van de weg, en aangezien het een klim is van 10 tot 12% is het niet te verwezenlijken in zo`n kort tijdsbestek bovendien schijnen er hele stukken asfalt verwijderd en/of onberijdbaar te zijn voor fietsers. Een derde argument om het niet te fietsen is het gegeven dat er constant vrachtauto`s aan en af rijden met veel stofontwikkeling.

De volgende oplossing is gevonden: wij hebben samen met een Belgisch echtpaar een deal gemaakt met de Hostal eigenaar waardat wij vannacht zullen overnachten, hier in het dorp, om ons morgenvroeg met fiets en bagage weg te brengen tot achter de wegwerkzaamheden. Het zal mij benieuwen of alles uit gaat komen. Hij heeft in ieder geval beloofd dat hij wat gaat regelen en daar houden wij het voorlopig op.

Vannacht een fijne Refugio gehad in Cadabo met enkele Pelgrims die te voet op weg naar Santiago waren en een Zwitser die al 75 dagen onderweg was en in dit geval ook richting huis. Gisterenavond een heerlijk Pelgrims menu genoten zodat wij vanmorgen toch met een volle tank zijn kunnen vertrekken. Op het programma stonden vanaf het begin een aantal klimmen om in het hooggebergte van de provincie van Cantabrica te komen en Galicië te verlaten.

En na de tweede klim reden wij plotseling in de zon met in de dalen de nog laaghangende bewolking een mooi gezicht om zo als het ware boven de wolken te fietsen. Het landschap is vandaag ook veel veranderd en alles wijst erop dat wij in de bergen zitten. Met enorm diepe dalen en ook de bloemenpracht welke ik al eerder in Spanje mee heb mogen maken is op de flanken van de ruwe bergen weer volop aanwezig. Wij moeten nu ook regelmatig hoogtes overwinnen van 500 meter en meer. Morgen gaat dat zelfs 1000 meter worden, in een ruk naar boven, maar dat was bekend. Tussen de oren zijn wij er op voorbereid en kunnen wij ons de komende dagen volop uitleven.

Ondanks dat het voor de fiets een bijna ondoenlijke tocht is komen wij af en toe toch wel fietsers tegen, die Belgen in ons Hostal met de tandem, maar onderweg zijn wij er vandaag ook een stuk of 5 tegengekomen waaronder een Nederlands echtpaar. Ook kwamen wij een prachtig figuur tegen, een kerel van een jaar of 30 die zijn hele gezicht getatoeëerd had en om ons te begroeten gebruikte hij een knijp toeter wat het geluid van ta to… ta to… voortbracht. Prachtig om met zulke actie`s verrast te worden.

Aan mijn fiets heb ik inmiddels een volgend mankement. Mijn brookszadel is doorgezakt zodat ik als het ware op ijzer zit en met de stelmogelijkheden ben ik ook op het eind zodat dit voor mijn zitvlak een probleem aan het worden is. Mijn fietsenmaker had al wel aangegeven dat hij niet zo gecharmeerd was van dit zadel omdat inderdaad het leer volgens hem te vlug en veel te ver door ging zakken op den duur. Uiteindelijk mijn keuze en ik vraag mij af of het wel de juiste was.

Van de dag van morgen verwacht ik veel, als het eerste plan uitgevoerd wordt zoals verwacht gaat het morgen richting de eeuwige sneeuw welke ik al op afstand heb gezien voor de vijfde keer tijdens mijn expeditie. Volgens de gegevens krijgen wij nog enkele natuurgebieden en passeren wij voormalige grauwe mijnwerkersdorpen die door Europese subsidies flinke opknapbeurten hebben gehad om deze voor de historie en het nageslacht bewaard te houden. De huizen in deze streek zijn over het algemeen gebouwd van natuursteen evenals de schuren en andere bouwwerken de daken zijn van leisteen en tegen de steile hellingen liggen deze trapsgewijs boven elkaar. De voorraadschuren zijn gebouwd op palen voorzien van een platte afweersteen tegen de knaagdieren wat een bijzonder beeld geeft.

Morgen dus gecompliceerd verder met geïmproviseerd fietsen vervoer tot voorbij die zwoegende wegenbouwers…………………………..

Dagafstand 65,92 km
Gemiddelde snelheid 14,38 km/uur
Max.snelheid 67,25 km/uur
Daghoogte 1190 meter.

Vanmorgen als eerste uit bed in een behoorlijke muffe slaapzaal. Volgens mij een gevolg van een al eeuwenoud vocht probleem denk daar nog eens iedere dag een 60 zwetende pelgrims bij en een mogelijke verklaring is gegeven. Er was ook maar een klein keukentje en juist nu hadden wij vier eieren gekocht voor een stevig ontbijt omdat er vandaag volgens de boeken geen eenvoudige dag zou worden. Afgesproken werd om vroeg te vertrekken en in de loop van de dag te bekijken waar te stoppen. Natuurlijk zonder het doel uit het oog te verliezen door te genieten van alles wat wij onderweg te zien zouden krijgen inclusief een bezoek aan de stad Lugo met zijn geweldige kathedraal.

Om half 8 aangereden en om ongeveer half negen kwam de zon over de bergen waardat wij recht tegen in keken wat zelfs wel eens storend was omdat het zicht beperkt werd wat dan ook lastig was zeker op een weg die kwalitatief ver onder de maat was en vol kuilen en gaten zat. Deze weg werd op het moment dat wij de provincie Lugo binnen reden aanmerkelijk beter. Toen wij een paar uur gefietst hadden en zo`n 300 meter waren gestegen veranderde het weer en reden wij op een bepaald moment in de wolken en werd het ook aanzienlijk kouder. Na een koffiepauze een exstra windjack deed ons dan ook goed. En na verloop van tijd kwam zelfs de zon weer terug en kon met al het klimwerk weer een en ander uit.

Uiteindelijk zijn wij gestopt in Cadabo in een Refugio hebben een bed ingepikt en zijn het dorp ingegaan voor een glaasje bier en inkopen te doen. Hopelijk geeft dit geen problemen, het huishoudelijk reglement geeft namelijk aan dat pelgrims te voet voorgaan op fietsers en aangezien dat de slaapplaatsen bijna allemaal bezet waren is het wel een beetje spannend of wij kunnen en mogen blijven als wij zo meteen terug komen. In ieder geval hebben wij ons uitgebreid gedoucht en de was gedaan en hebben wij in geval van nood altijd nog ons tentje.

Het landschap was over het algemeen zoals gisteren, Luxenburgs – Vogezesachtig met iets steilere klimmen maar wel talrijk en telkens terugkomend. Dit zal zeker gaan veranderen in een ander minder fietsvriendelijk uitzicht want morgen verwachten wij een meer Alpenlandschap met mogelijk op het laatst de eeuwige sneeuw. De verwachting is dan ook dat morgen een van de zwaarste dagen van de terugroute gaat zal gaan worden een echte bergetappe dus omdat wij drie keer vanaf de 500 meter naar boven de 1000 meter met weinig voorzieningen onderweg. Hellingen van 10% en meer komen herhaaldelijk voor, maar de schitterende ruigte, bied zoals beschreven in de routebeschrijving, voldoende compensatie voor de inspanningen !

Ik heb ben ik inmiddels achter ook een probleem met mijn Koga Myata. Hij is namelijk licht ontzet, de framebuis constructie die is bevestigd tegen het balhoofd is ontzet ( opgestuitert ). Ik had al eerder gemerkt dat ik met mijn voet tegen het voorspatbord kwam en nu ik dit nader onderzocht kon ik aan de lak zien dat er een knikje in het frame zit. Ik weet ook wanneer dat gebeurd is namelijk de tweede week al toen ik met mijn voorwiel over een overgang van wegdek/brug reed. Op het laatste moment zag ik de oneffenheid en de combinatie van remmen en er over rijen heeft de schade veroorzaakt, als men daar bij bedenkt dat er drie voortassen aan de fiets hingen kwam deze klap natuurlijk erg hard aan. Mijn medefietsers wezen mij op het feit dat hij niet helemaal speurde. Toch heb ik besloten om er niet mee naar de fietsenmaker te gaan omdat wanneer men er aan gaat trekken of buigen het buizenframe alleen maar zwakker wordt. Ik kom er ongetwijfeld mee in Holland en ga er van uit dat ik hier met mijn fietsenmaker er wel uitkom in samenspraak met koga myata.
Ook mijn brookszadel blijkt niet zo`n succes, ik zit al minstens een week op ijzer omdat het leder doorgezakt is en de stelbout is uitgesteld.

Nu terug naar de refugio met de hoop dat mijn tentje ingepakt kan blijven en morgen vroeg weer op.

Dagafstand 80.12 km
Gemiddelte snelheid 14,92 km/uur
Max. snelheid 56,94 km/uur
Daghoogte 1276 meter

Midden in het dal van de Rio Tambre in Sobrado gestopt en onderdak gekregen in het indrukwekkende Cistersienzer klooster, wat in 920 gesticht is en door de Benedictijnen is afgebouwd in de 12 de eeuw. Al sinds eeuwen wordt hier aangelegd door pelgrims. Vele oude tradities voor pelgrims zijn bewaard gebleven zoals het speciaal ingerichte gebouw, met bij iedere slaapplaats een nis in de muur om je spullen in op te bergen. Maar ook de indrukwekkende binnenplaats van dit mooie klooster is een belevenis op zich.

De kerk is een kopie van de Kathedraal van Santiago, inclusief de mosafzetting en de groen uitgeslagen muren, maar ook de prachtige bewerking van de voorgevel met de vele afbeeldingen en schelpen is een kunstwerk op zich te noemen.

Vanmorgen vertrokken uit de toch wel erg drukke stad Santiago, en het was een genot toen wij weer op rustige wegen reden, met de razende auto`s in herinnering achterlatend. De stad uit ging in een keer goed, evenals het oppikken van de omschreven route. Kortom om half negen waren wij de stad al uit.

De officiële naam van de camino waarlangs wij nu terug fietsen is “camino Antiqua”, een beschreven route over rustige wegen richting Lugo. Het is echter wel goed uitkijken hoe en waar men de overnachting inpland, want de mogelijkheden zijn erg schaars. Campings zijn er zeer weinig en zelfs de eerste 300 km helemaal geen.  Auberges zijn zeldzaam, daarom zijn wij enigszins gedwongen na 54 km gestopt, omdat de volgende Herberg pas na 99 km is. Morgen is de overnachtingsplaats welke wij in gedachten hebben een Auberge op 85 km, wat haalbaar moet zijn ondanks de te verwachten klimmen morgen. Ik ga dit ongetwijfeld meemaken.

Het eerste gedeelte door het landschap van Galicië was door bossen, hoofdzakelijk eucalyptus bomen maar ook allerlei loofbomen. Ik zou het willen vergelijken met de wegen binnendoor in de Vogezen.  Door het gedrag van de boeren kan ik concluderen dat er goed weer op komst is. Men was namelijk overal aan het grasmaaien om te hooien, wat ook bijzonder prettig rook, na enkele dagen van autogassen en stad. Een andere opmerkelijke constatering was dat men op veel plaatsen  mais aan het zaaien was, of men had deze zeer recent gezaaid. Voor mij een raadsel omdat dit naar mijn gevoel wel erg laat is, of heb ik dat mis?

De bebouwing van huizen en de inrichting van de dorpen was weinig sfeervol en simpel. Over het algemeen grijze stenen of muren met dakbedekking van rode en grijze dakpannen, maar ook met leien van allerlei soorten. Zo ook de indeling en verkavelingen van het land hier, daarin is ook geen enkele structuur in te vinden. Opmerkelijk was dat er veel nieuwe aanplant gedaan was van notenbomen, kersenbomen en natuurlijk veel jonge eucalyptus bomen.

Vanmiddag dus vroeg gestopt, de was gedaan, een uitgebreide lunch verorberd, naar de kroeg met het netbook onder de arm zodat mijn verslag gemaakt zou kunnen worden en dan hopelijk later in de middag klaar met mijn verplichtingen zodat ik hierna ontspannen naar de dag van morgen toe kan leven. Met de fiets weer een treedje hoger, namelijk naar en over de 1000 meter voorbij Lugo zien te komen en mogelijk voor de vijfde keer tijdens mijn Spaanse expeditie de eeuwige sneeuw weer in het zichtveld zal gaan krijgen, om de rest van de week hier mijn indrukken van deze streek te kunnen gadeslaan. Morgen letterlijk en figuurlijk verder …………………………………………

Dagafstand 54,29 km
Gemmidelde snelheid 16,17 km/uur
Maximum snelheid 49,58 km/uur
Daghoogte 719 meter

Vanmorgen weer vanuit de zelfde Herberg vertrokken als gisteren, maar deze keer de andere kant op, namelijk weer over een andere route naar Santiago. Besloten was om terug te gaan naar de Auberge waar wij al eerder geslapen hadden, om morgen hiervandaan te starten voor de volgende onderneming, nl richting Pyreneeën via de camino Northe.

Toen wij om 8 uur aanfietsten was het mistig door veel laaghangende bewolking en het duurde tot ongeveer 10 uur voordat de zon deze sluier opgeslokt had. Vanaf dat moment reden wij de gehele rit in de zon en was het zelfs aangenaam om af en toe eens in de schaduw onder de bomen te fietsen. Het schoot goed op ondanks dat er met regelmaat toch wel enkele klimmetjes inzaten en regelmatig een stop om te drinken en/of te eten in de berm.

Rond drie uur waren wij terug in Santiago en hadden we ons bedje weer in orde gemaakt. Hierna zijn wij gezamenlijk een pilsje gaan drinken in het centrum, wat heel gezellig was. Zowel Tonny als Kees zagen met de regelmaat van de klok medepelgrims die ze in de voorbije weken hadden getroffen en gesproken. Ik heb dat vol belangstelling gade geslagen . Tenslotte heb ik maar één Nederlandse fietser getroffen op mijn camino en dit zou een duizendste tref zijn wanneer ik deze zou zien.

Besloten werd om vanavond zelf te koken.  Tonny bood zich spontaan aan als kok. Spaghetti zou het hoofdgerecht worden, dus op zoek naar een supermarkt om de ingrediënten te kopen inclusief een paar flessen wijn. In de Auberge zijn volop pannen, bestek, borden en kookfaciliteiten dus onze plannen moeten realiseerbaar zijn. Terwijl wij door de straten van Santiago zochten naar een winkel, zagen wij een eenzame fietser binnenkomen en toen wij er korter bij kwamen werd het duidelijk: het was Jan, die 4 dagen later dan ik arriveerde in Santiago, en geheel onverwachts opdook.

Op dit moment zit ik mijn verslag te maken, kookt Tonny en haalt Kees de tafel op, zodat wij allen nuttig bezig zijn.

Het eten is klaar dus nu eerst eten!

Geweldig heeft het gesmaakt. Er kwam zelfs een vierde eter bij, in de persoon van Jan, de sportleraar uit Amersfoort. Was de onuitgemaakte formule voor wat betreft de 4 pakjes aardbeien yoghurt ook opgelost. Terwijl ik mijn verslag verder afwerk, ruimt Kees de tafel af, doet Jan de afwas en Tonny houdt toezicht of alles goed gaat. Heeft overigens niets met delegeren te maken, maar is niet meer en niet minder  dan de realiteit

Vandaag sluit ik de Ziverroute “Via de La Plata” af, en morgen begint de camino route Northe, welke richting Nederland gaat. Het zal mij benieuwen, temeer omdat velen in mijn omgeving hier in Santiago de wenkbrauwen fronsen als ik mijn plannen vertel. Morgen de start en morgenavond meer…

Dagafstand 63,72 km
Gemiddelde snelheid 16,63 km/uur
Max. snelheid 60,38 km/uur
Daghoogte 778 meter

Goed geslapen. Om 7 uur eruit, een karig Spaans ontbijt met een grote bak koffie en, ondanks de regen, op pad. Het was zwaar bewolkt en het regende constant. Wij hadden wel het geluk dat het niet zo koud was. Bovendien begonnen wij met een behoorlijke klim wat automatisch het lichaam opwarmt, dus het gevaar van bevangen worden door de kou was daarmee getackeld. Het was een saaie rit temeer omdat zicht nauwelijks groter was dan 100 meter. Afijn, op en af, richting Finisterre.

Er werd stevig doorgereden en aangekomen op de kaap bleek het zicht nog steeds minimaal te zijn, wat wij dan ook erg jammer vonden omdat volgens de plaatjes, welke wij over de kaap gezien hebben, een mooi beeld gaven van hetgeen daar te zien zou zijn.

Pas op de terugweg zijn wij gestopt voor koffie. De bezoekers in de bar zaten vrijwel allemaal aan de jacobsschelp en/of met een gerecht met witte bonen en varkensvlees. Wij hadden inmiddels trek en hebben beiden besteld en spreekwoordelijk ‘burgemeester gemaakt’. Het smaakte dan ook geweldig na een inspanning van enkele uren.

Het bezoek aan Finisterre was letterlijk en figuurlijk in het water gevallen, niet dat wij het gevaar liepen kopje onder te gaan, maar feit was wel dat het water ons in de schoenen stond, wat het bewijs was van de vele regen die wij te verduren hebben gehad.

Drie dagen zijn wij met z’n drieën geweest en morgen zal Kees (uit Boxtel) ons verlaten om woensdag via Londen naar huis te vliegen. Ik zal in ieder geval starten met de terugreis, samen met Tonny de Vaan over de camino Northe wat op voorhand geen sinecure is.

Tijdens de vandaag gereden tocht hebben wij een opmerkelijke ontdekking gedaan. Mijn maatjes wezen mij er op dat mijn fiets niet helemaal speurde, waar ik zelf niets van gemerkt heb. Wij hebben daarna het een en ander grondig bestudeerd en zijn tot de conclusie gekomen dat ook mijn frame een opdonder heeft gehad. Bij nader inzien is het enkele weken eerder al gebeurd toen ik in een overgangssleuf tussen de weg en een brug reed. Ik wist wel dat dit een grote onverwachte klap gaf, maar had niet in de gaten dat dit zulke gevolgen voor mijn fiets had.

Uiteindelijk zijn wij na de nodige klimkilometers weer terug in de Auberge in Olveiroa en hebben wij onze slaapzaal weer opgeëist, om morgen de rit naar Santiago in 1 dag te kunnen maken. Ik heb zojuist uitgebreid de was gedaan, gedoucht en het bed in orde gebracht en schrijf nu natuurlijk het verslag.

Het plan is: morgen aankomst in Santiago waarmee hier aangegeven wordt dat het terugtellen is begonnen richting Nederland, richting huis. Dik 3000 km heb ik inmiddels afgelegd op mijn fiets en het af tellen is begonnen om uiteindelijk te finishen in mijn vertrouwde Bakel tussen mijn dierbaren en mijn geweldige familie. Morgen verder, weer naar Santiago…………

Dagafstand 74,17 km
Gemiddelde 15,74 km/uur
Max. snelheid 60,38 km/uur
Daghoogte 1360 meter

Na een verblijf van 2 nachten in de Auberge van Santiago was het vandaag weer tijd om te vertrekken. De planning was Fisterra: Het uiterste westelijke puntje van Spanje waar volgens de historie Jacobes aan land gespoeld is en waar uiteindelijk de pelgrimstocht eindigt, met het verbranden van de kleding welke tijdens de tocht gedragen is.

Om acht uur aangefietst nadat wij gezamenlijk provisorisch een ontbijt gemaakt hadden bestaande uit muesli met melk uit een soepkop. Eveneens was het de bedoeling om, zo gauw de mogelijkheid zich voor zou doen,  ’koffie met iets erbij’ in een bar onderweg te zullen nemen. Dit duurde tot 10 uur voordat wij hiervoor stopten. We hadden wel enige moeite gehad om de stad Santiago uit te komen, het duurde vrij lang. Voordeel hiervan was dat de eerste klim er al opzat en zeker zo belangrijk:  dik 26 km op de teller. De omgeving was niet zo interessant,  je zou het Frans kunnen noemen. Opvallend waren wel de eucalyptusbomen, bossen die een sterke speciale reuk veroorzaakten wanneer je er doorheen fietst.

Het was aftasten hoe de diverse tempo’s lagen met het fietsen. Duidelijk voor mij was, dat er toch wel wat verschillen optraden. Namelijk: als Tonny aan de boom schudde (wielerterm), dan was ik een van de eerste die afviel dus dat wordt nog afwachten de komende dagen hoe daadwerkelijk de krachtsverhoudingen liggen, een aspect wat  ik op dit moment nog geen plaats kan geven. De toekomst zal het uit  moeten wijzen.

Al denkende over de vele leuke en ondersteunende reacties op mijn blog moet ik bekennen dat het een welkome steun is, zeker op momenten als ik mij alleen voel. Niet om sentimenteel te doen, maar wel een serieuze constatering waarmee ik enorm blij ben tijdens het fietsen. En ook op momenten als deze, wanneer ik voor mijzelf de dag evalueer.

Op dit moment bevindt ik mij in een heel primitieve Auberge, waar men ieder vertrek en overkapping ingericht heeft om slaapplaatsen te creëren voor pelgrims. Wij slapen gedrieën op de grond in een voormalig schuurtje. Er zijn ook slaapplaatsen ingericht in van die maisdrooghokjes en op de voormalige hooizolder. De eigenaar heeft ook een restaurant en ik moet bekennen dat wij lekker en veel gegeten hebben voor € 8,50 per persoon, inclusief 2 flessen vino blanco uit de streek Ourense. Tel daarbij op € 5,= voor het slapen en dan blijkt alles heel billijk te zijn.

Morgen rond de middag hopen wij in Fisterra te arriveren, wat 120 km verder dan Santiago ligt, waarna wij weer omdraaien om via Santiago, via de camino Northe richting de Pyreneeën te rijden. Een route die niet eenvoudig zal zijn, maar ik zie hem als een uitdaging. Morgen verder………

Dagafstand 87,70 km
Gem. snelheid 16,51 km/uur
Max. snelheid 55,47 km/uur
Daghoogte 1396 meter.