Vanmorgen vrij vroeg vertrokken, nadat wij met horten en stoten het klaar staande ontbijt hadden verorberd. De verwachting was dat het wat natuurschoon betreft een topper zou worden. Nou dat werd het met stip.
Na 3 km had ik voor mijzelf al de conclusie getrokken dat hetgeen ik voorgeschoteld kreeg qua landschap en natuur tot de top drie van mijn geweldige ervaringen zou worden. En na 15 km was voor mij duidelijk dat vandaag het ongetwijfeld mooiste stuwmeer is de Fuentes Carionas tot nu toe, zo is gebleken wat gelegen is aan de zuidkant van het nationale park Fuentes Carrionas waar ook de gelijknamige rivier ontspringt. Ook kwamen wij langs de grootste berg van het Cantabrische gebied de Curavacas met zijn besneeuwde bergtoppen.
Ik wil uitdrukkelijk stilstaan met de geweldige uitzichten over en langs het stuwmeer in combinatie met de vele gele brem die de bergen maar ook de eilanden in het meer opsierde en daarbij de lichtgrijze bergtoppen met hier en daar een pakket eeuwige sneeuw met daar boven een vrijwel strak blauwe lucht De meeste aangrijpende fascettes zijn hiermee genoemd. Mooi bij het landschap waren de loslopende koeien inclusief bellen en niet te vergeten de ezels die om de haverklap tevoorschijn kwamen. Het auto en overig verkeer was minnimaal zodat ik het gevoel kreeg hier alleen te fietsen. Opvallend waren ook de vogels die elkaar leken te waarschuwen met van allerlei geluiden en niet te vergeten de kikkers die zeker zo vroeg een onvoorstelbare herrie wisten te veroorzaken. Ook vernoemingswaardig in dit geweldige berggebied was de sporadische stroomdraden die er te zien waren evenals geen skiliften ook al was het ongetwijfeld rijp voor het als wintersportgebied aan te merken. Kortom ongerepte natuur en zeker nog niet verziekt door het toerisme! Ik zou het willen aanmerken als een super mooi natuurpark.
Toen ik dit stuwmeer verliet door middel van een klim terug de bergen in naar 1400 en meer meters was het een soort steppen gebied wat mijn oog te zien kreeg met aanmerkelijk meer bloemen die weelderig groeiden tussen de rotsen. welke ook kolossaler en grilliger werden wat ook weer een speciale indruk gaven.
Op een gegeven moment veranderde het landschap ondanks dat het toch stevige bergen waren in goed onderhouden aangelegde dennenbossen waarin de onderste takken gesnoeid waren bovendien met een frees kortgemalen. Iets wat zelfs bij ons zelden gebeurd.
Langzaam ging het daarna over in landbouw toen wij richting Burgos fietste wat toch wel weer interessant was maar al vlug verveelde omdat het zo gewoon was zeker na al het moois dat wij eerder op de dag gezien hadden.
Morgen verder richting de Pyreneeën ……………………………
Dagafstand 101,90 km
Gem.snelheid 19,66 km/uur
Max. snelheid 58,41 km/uur
Daghoogte 887 meter
Hallo Johannes,
Vandaag gaan we hier naar de stembus. Ik stem op jou!!
Buen camino
Frans Knapen
Ola Johannes,
Daar zijn we weer, in Holland. Gisterenochtend na het afscheid hebben we nog het eerste deel van jullie etappe gereden (met Louiz van het hotel, die moest naar Sanatander) Wederom een magnifiek gebied, het leken de Grand Canyon wel! Daarna wat gewinkeld in Santander, aan het strand gegeten en de proloog van de Spaanse rittenkoers Circuito Montanes bekeken die toevallig startte. Uitgebreid in het rennerskwartier bij de RABO-bank vertoeft, waar we spraken met de zich warm fietsende latere winnaar Martijn Keizer (toeval bestaat niet….) Daarna richting vliegveld van de mooie stad Santander, dat huilend van ons afscheid nam (het regende pijpestelen) Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat we ook huilend ontvangen werden, want hier regende het zo mogelijk nog harder. Annie, Conny, Iris en ik hebben ’s nachts nog een goed glas wijn gedronken op een onvergetelijke tijd met jou (en Tonnie, Rick en Adrie) daar in Spanje.
Johannes, Ik heb een fantastische tijd gehad en ben nog steeds onder de indruk van: A-je geweldige fietsprestatie, B-de onbeschrijfelijk mooie streek, C-de topconditie waarin je verkeerd, D-het eten in Spanje (maar niet heus), E-het waarheidsgehalte van je verslagen. Ik kan iedereen die deze verhalen leest verzekeren dat er niets van overdreven is, want het is er onbeschrijfelijk mooi, avontuurlijk maar zeker ook zwaar. Jou gedrevenheid en overtuiging je missie te volbrengen getuigd van een geweldig karakter. Ja, soms kun je goed zien dat we familie zijn…. We kunnen het thuisfront melden dat we een zowel geestelijk als lichamelijk topfitte Johannes achter lieten met de opdracht rap naar huis te fietsen en zijn er van overtuigd dat je zo ook aan zult komen om je laatste stempel op te halen in de kerk van Bakel.
Jawel, we kunnen het!
Tot schrijvens, doe Tonnie (en de “Belzen”, als je ze nog ziet) de groeten en ik zal met nog meer interesse als voorheen je anekdotes en verhalen volgen.
Gegroet Tars en Iris
dag Johannes,Je zit er weer goed op(je zadel)
Tars is ook weer thuis en hij heeft jouw Anny goed afgeleverd,ik had haar vanmiddag aan de telefoon.Die jongen heeft ook altijd geluk!Nu weer met de Circuito Montanes!
Johannes het is hier in Roermond mooi weer,dus fiets maar lekker door.
We hopen dat je nog heel veel moois te zien krijgt.
Groetjes,wij gaan overmorgen naar die andere Martijn!!
ome Martin en tante Mien Bell.
Ja, ja, Johannes, met een nieuw zadel van “Ons Annie ” en een flinke peptalk van Tars, Iris en “Ons Annie “kun je weer met een flinke dosis positieve energie richting huiswaarts. Wat wil je nog meer. Zomaar onverwacht temidden van een geweldig landschap je grote liefde langs de weg zien staan is ongelooflijk. Zo zie je maar, niets is onmogelijk. En Tja, de Belbroekendag was gezellig maar komt volgend jaar weer terug en dan zullen jullie vast en zeker daar weer van de partij zijn.
Maar de Belbroeken in Spanje dat maak je maar één keer mee. Ook al waren wij er niet bij, soms kun je mensen op grote afstand ook kippevel bezorgen.
Geweldig!!! Geniet van de terugreis !
Liefs, Toon en Tonnie
Ha Johannes. Ik zit nu in het Radboud even achter de computer, omdat Herman weer even op de OK ligt. Hij heeft vorige week ook weer een flinke klim gehad uit het dal en geniet nu weer van alles en zeker van jou mooie verhalen. Jullie laten je ook door niets uit het veld slaan!! Wat een helden!!
Heel veel liefs, Margon