Uiteindelijk gestopt in A.Gudina maar het heeft de nodige energie gekost !
Vanmorgen 6 uur opgestaan, fiets gepakt koffie met een homp brood met jam en weg. Dus voor 7 uur aan het fietsen. Op en neer ging de te berijden weg en ongemerkt steeg hij tot boven de 1000 meter. Door een landschap van hoofdzakelijk weiland(jes)en de dorpen waardoor ik kwam waren zwaar verpauperd en vrijwel onbewoond. De ontvolking heeft hier ook zijn sporen nagelaten wat natuurlijk ten koste gaat van het platteland.
Terwijl ik het Nationaal natuurpark binnen reed zag ik links van mij de Sierra de La Culebra met haar uit stekende bergtoppen liggen en naar gelang ik verder het gebied inkwam werden de te nemen hindernissen steeds heftiger met prachtige vergezichten op de rivier de Tera met zijn vele vertakkingen en verbredingen. De route liep hoofdzakelijk over zeer oude wegen waar dat werkelijk geen verkeer op was en ik bevond mij steeds ver boven de autosnelweg welke ik regelmatig onder mij zag liggen. Zo passeerde ik voor het eerst lopende pelgrims die de zelfde weg bewandelde. Het begint eentonig te worden maar het gebied waar ik door reed was zo geweldig mooi zodat ik ongemerkt op een gegeven moment in de regen aan het fietsen was, nadat ik overigens twee keer gestopt was voor te schuilen voor de aangekondigde (beloofde) regen. Ik wilde graag mijn km`ters vandaag maken dus besloot ik na de tweede keer schuilen door te rijden. Als extra kleding had ik mijn windhopper en veiligheidsvest aangedaan en ben ik moedig aan het vervolg begonnen.
Het was klimmen klimmen en nog eens klimmen, op een gegeven moment kom ik samen te fietsen met een Spanjaard uit Barcelona die ik al een ’s eerder ontmoet had in Bejar zo`n 300 km terug. Toen ik vroeg waar hij voornemens had te stoppen zei hij Gudina en het toeval wilde dat ik ook met die gedachte speelde niet wetend wat mij nog te wachten stond. Het bekende spreekwoord wie a zegt moet ook b zeggen werd op dat moment van kracht. De hevige regen die uit de hemel viel ging onafgebroken door en zo ook de klimkilometers tot boven de 1400 meter. Diverse keren zag ik auto`s in tunnels verdwijnen alleen Johannes met zijne Spaanse maat moest eroverheen. Ze zeggen ooit het werd zwart voor mijn ogen, nou ik kan zeggen dat dat het geval was want iedere keer dacht ik nu zal het wel afgelopen zijn en dan kwam er weer een steiging na een bocht. En mijne maat maar steeds zeggen alles ok en maar antwoorden jes jes. Heel voorzichtig vroeg ik tussendoor van hoe ver is het nog en steeds wist hij mij op een of andere manier weer te stimuleren om door te gaan. Hij wist het geweldig te brengen door te stellen dadelijk een fijn Hostal met bad en lekker eten met een goed glas wijn, en er leek maar geen einde aan te komen. Vernoemingswaardig is het prachtige gebied waar wij doorheen reden, met zijn opmerkelijke kleurenpracht, paars met gele en over het algemeen witte brem in een rotsachtig berggebied. Over wegen die niet zo geweldig waren maar wel auto vrij. Foto`s heb ik geen gemaakt in verband met de steeds aanhoudende regen. Ik ben er achteraf van overtuigd dat mijne maat mij er doorheen heeft gesleept anders had ik nog niet achter mijn lap-top gezeten en had ik mogelijk daar ergens in de berm gelegen kei kapot.
Hij wist de weg en reed regelrecht naar een klasse Hostal bestelde twee kamers bekonkelde wat met de receptioniste en ik kon slapen voor 20,= euro. Nadat ik in bad geweest was en de was gedaan had hij ook een diner geregeld met specialiteiten van de streek Galicie, de provincie waarin wij ons sinds 10 km in bevinden. Wij aten inktvis speciaal bereid in knoflook met stokbrood een overheerlijke salade en als hoofdgerecht karmonade (over dwars) met friet en daar bij hebben wij 2 heerlijke flessen witte huiswijn gedronken en ik mag wel zeggen het was een feest zo lekker. Maar wat kun je anders verwachten na zo`n inspanning.
Volgens de boeken zijn wij vandaag ook het hoogste punt van de Zilverroute, Via de La Plata, gepasseerd en mag ik voorzichtig concluderen dat het zeker niet zwaarder zal worden tot Santiago.
Overal in Galisie merk je dat je op de route naar Santiago bent door de regelmatige informatie langs de weg. Op sommige plaatsen staan de symbolen van Santiago kunstzinnig afgebeeld.
Morgen gaat de route richting Allariz, ik ben er nog niet uit of ik de geeikte route neem of het alternatief. Het weer morgen zal daarop van invloed zijn want het alternatief gaat enkele km over onverharde weg en bij regenweer is dit niet aan te bevelen volgens de boeken.
Het heeft er alle schijn van dat ik vrijdag of uiterlijk zaterdag in Santiago ga aankomen een moment wat ik 3 weken geleden niet had durven hopen. Wij zullen zien morgen weer verder. Overigens met steun van de vele reacties want juist deze impulsen zijn super voor de moraal ( in wielertermen gesproken ) bedankt voor de aandacht en tot morgen……………
Dagafstand 127,55 km
Gemiddelde snelheid 17,30 km/uur
Max. snelheid 52,52 km/uur
Daghoogte 1353 meter
Laatste reacties