Het is moeilijk onder woorden te brengen maar via Turnhout Baarle-Nassau binnenrijden de eerste de beste camping op te draaien en geconfronteerd te worden met van allerlei voetbalmuziek en daarbij de gehele camping versierd met oranje vlaggen brengt je weer met beide voeten aan de grond. Het eerste wat ik besteld heb is een blonde Leffe om op zijn minst in de stemming voor vanavond te komen en om te vieren dat ik weer terug ben in mijn vaderland.
Toen ik vandaag kilometers over Vlaamse jaagpaden richting Nederland koerste kwam ik onverwacht veel fietsers tegen wat aangeeft dat België een fietsland is maar ook dat het te befietsen is. Ik ervoer het als een zegen dat er niet geklommen hoefde te worden en het viel mij op dat mijn tempo (conditie) dusdanig was dat niemand aanpikte of mij voorbij kwam. Een ander aspect was het begroeten van andere fietsers, ik ben zo gewent geraakt aan het begroeten van overige fietsers dat ik dit vandaag ook deed en verreweg de meeste reageerde niet eens, achteraf begrijpelijk want dan kun je wel aan het zwaaien en roepen blijven.
In zowel België als Nederland zijn veel meer terrassen langs de route welke ook vrijwel alle bezocht worden nu is daar het mooie weer natuurlijk mede debet aan maar toch het geeft ook een zekere Brabantse gezelligheid aan. Wij vinden het normaal maar nogmaals na weken hiervan verstoken te zijn geweest valt het mij wel op.
De laatste ingezonden reactie van Tars geeft exact weer hoe het landschap de typische Brabantse landinrichting en zelfs tussen de letters door mijn gevoelens weergeeft.
Op de planning lig ik voor. Begin van de week dacht ik nog dat het aanpoten zou worden maar het tegendeel blijkt het geval te zijn. Vanavond ga ik lekker voetballen kijken en is daarmee het afkicken begonnen, morgen een korte etappe en overmorgen thuis.
Dagtrip 88,33 km
Gem. snelheid 19,44 km/uur
Max. snelheid 31,90 km/uur
Daghoogte 143 meter
Dag Johannes,Het laatste bericht heb ik per ongeluk achter 14 juni gezet! Ja jongen de oude dag komt er voor mij al aan!Maar je vindt het wel!
Groetjes,tante Mien!
Zo, Johannes en mede lotgenoten, het zit er op! Net als jij zal ik ook weer af moeten kicken. Niet meer’s morgens, nog voor de krant, beginnen met je site (vakwerk Han) openen om na je verhaal te hebben gelezen maar meteen een “kleine” reactie te plaatsen. Niet meer op Google Earth gele pijltjes bijzetten waar je geslapen hebt (na een berichtje van Janet of telefoontje van Dennis), om zo een mooi compleet plaatje van je route te krijgen. Niet meer mopperen als dat internet-onvriendelijk Frankrijk (en voetballen kunnen ze ook al niet…) weer een gebied was vergeten te voorzien van internet. Niet meer nieuwsgierig ieders leuke reactie lezen (ook die van Inge en Patrick “oit Stippent” en de moiste van de 3 zoals ze zelf schreef, Karenze) Niet meer in paniek raken als er materiële problemen aan je fiets zijn. Dus ook geen kans meer op een snoepreisje naar Spanje of zo. Nee, de spanning is er af, sterker nog: vanaf nu is het goed mogelijk dat je weer plotseling bij ons op de stoep staat!
Tsssss, wat zal ik dan weer met weemoed terugdenken aan de tijd dat je nog aan het fietsen was…
Maar niet heus, ik ben kei trots op je, blij dat je weer (heelhuids) terug bent en zelfs met die baard zijn jij en natuurlijk Annie hier meer als graag geziene gasten.
En ome Martien en tante Mien ook! (bedankt voor je ondersteuning wanneer ze mij weer aan het jennen waren tante Mien)
Tot gauw in Sint Tunnis.